Vrung va Oze Leve Hier

[p. 51]

Mit der traekzak in et krissjtelke

Vuer mieng vrung:
der sjriever, Amandus Smackers O.C.D. en Paul Haimon, oze dichter.

Achter der Kuiteberg haw eine ingel mit väöl aom de zon oetgeblaoze. Nog ei sjtief viedel urke loog get roë sjièn langs gen loch. Dan woed et aovend....

Slevenhier langde aan ei paar ingele ei dueske zjwêggele en doe trokke mich die langs et firmament. Zie sjtôke alle sjtarre aan krek wie op Wittem der kuster de kaetse bie der Gradus Majella. Der hiemel woèd ein enal krisboum uver de welt en achter eeder kaets loerde ei nuesjierig ingelenaeske noa onge. Durch de Kanjelsgats gong, ei mager kräkske van ein aezelke mit korte giftige stäpkes, die klonke wied durch gen baende. Et vroer dat et krakte, dae Krisaovend. Eine miensj op jaore mit eing stallach i-gen hand leide et aezelke. Drop zaot eing jong fèin vrouw mit eine blauwe plak öm der kop.... hièl sjtil zaot zie.... Wae in heur aoge haw maoge kieke, kos, gans zie laeve vertèlle van ein hièmels gelök, want in heur sjtil, klaor aoge kièke de uigskes van et Goddelik Kriskinneke uever de wit be-ièzelde welt.

Op der kirktôn van Sjin haw et al hawf twelf gesjlage en nog zaote achter eeder sjtar de ingele nao de Aetenaker baènde te kièke.

Dao gong aevels nog iemes durch gen stjraot. Ei brookebêumke van ei jaor of èlf - zoe laat nog.... De ingele wisten et wal... Dat vrèg sjprotele gezichske mit die roè kuesjkes-haore.... Simon oet der Papkaetel mit dèr traekmoenika onder gen erm. - Wie hae vuer der twiede kièr bleef zitte in de veerde klas haw em der pap mer van de sjoèl aafgedaon. Ziene jong hoofde geinne avvèkaat te waede. - Nae, Simon mos mer mit aan et geld verdène en hae gol em eine op-en-toe alias eine traekmoenika en der jong trok langs gen duere de sjélle aan et poetse en zong van ‘de mooie molen’ en ‘den treue Huzar’.

[p. 52]

Mè die braaf boere-luej van Aetenake en Vrommerig zagte-n-em wal ins ès ze-em eine sent of eine appel gaove: ‘Dè Simon - mè doe kos dich toch wal get fatsoenliker leedjes liere.’ - Daorum hawwer öm de Krismis zie program ei bieteke veranderd. Hae zong en sjpièlde noe ueveral die ‘Stille Nacht’. Dat hawwer et vuerig jaor urges aan der Radio aafgeloesterd en dat nuej leedje, dat moste de boere höbbe. Hae haw dan auch huej eine gowwe daag gemak. Mè boete Koulmond hawwer zich viès verloupe en zoe kosser blie zièn esser in plaatsj van öm tièn al öm twèlf oer in der Papkaetel wour... ‘Twèlf oer.... krek dan woèd et Krismis.... wour-et toch woer wat der meister de kinger vuerloos oppen sjoel.... dat in de Krisnach öm twèlf oer et Kinneke Sjesus oppen welt kömp? Wour-et toch woer?’.... en al prakkezèrentaere leep-er noe mer vlot durch de Kanjelsgats. Dat korte der waeg al get. Dao bonkde oet der tôn van Sjin plechtig de twèlf! En auch dae van Wielder sjudde twèlf klanke zjwoèr oet ziene kop. Bie jeder sjlaag vloog ei batteljon ingele zingentaere nao de welt. Dao zaag der Simon nieks va. Mè hae reej-et-em toch wal ei klei bieteke.... Twèlf oer.... zou et toch woer ziè.... Der pap en de mam heesje dat wal kingerkal.... onzin.... mè es et noe toch ins woer waor.... Zoe leep mich dae kleine zoe te dinke, sjnachts um twèlf oer!.... mè dan opins: urges wièd in gen weije.... ein en al leech baove der muelegraaf. Hiemel! wat zou dao te doen ziè! En der Simon vergoot dat et al twèlf oer wour.... hae vergoot dat-er meùj wour.... hae duede der op-en-toe vaster onge gen erm en dan leep-er dich durch gen weije wat der vaege kos.... rech op al dat leech aaf.... Salderment! Get gekritsjel van et iès.... en hae zaot bis aan zieng brook in eing zièp.... der Simon sjravelde droet, razelentaere van de kaw.... hae vloog nog onger einne tankeldraod durch.... zien hawf mantuerke bleef aan de tankelé hange.... mè mit al die vlaög zaot-er dich toch i gen muelewei. Achter taege der graaf wour ei sjop aageboèd, woe-ze de keùj molke es et raegende. Dao mos et te doen ziè! Sjezus-Maria-Joezep wat ei leech dao uever-hin! en op gen daak: eine ingel in ei gòwwe kleid, dae aan eing lang boene-gaet eing blinkende star vas heel. Dao mos et te doen ziè! Der Simon wol et wal durch de weije kèèke, zoedat ze et in der Papkaetel koste huere: ‘Pap! mam! Slevenhierke is gekomme! Der meister oppen sjoèl haw toch gelièk!’ Langs ein ömwaegske kroep-er taege der graaf op.... lankzaam.... Hae paesjde zich taege de planka aa.... en sakkerloot.... sjtillekes hoèd-er eing vrouw kalle.. Joa, noe kosser heur hièl good versjtao: ‘Kinneke wat bin ich

[p. 53]

blie dat ich dich wir höb kinne gaeve aan de sjnakkende welt.... Wir is et winter, sjeupke, en zoe akelig kawt. Daovuer höb ich dich dit jaor nao Aetenake gebrach, dao zunt tenminste de harter van de luej nog werm. Hie in dit sjop zitte vier angesj zemmelig drueg, en kinneke, nao de hoèmes komme ze wir.... de groète luej mit de kleing kinger um òs get te bringe: ei körfke eppel.... eing drueg sjink.... vuur Dich eine sjpielende koekerèl.... Der hier pesjtoer en de hiere patere zulle dich fèin sjilkes lange. De gow begientjes zulle wal eing noveèn vuur Dich wille hawte....’

Rrrrt... roèts! Dao sjuevelde mich op ins der Simon mit moenika en al der graaf aaf. - Paaf!.... midde vuer et sjop, zaot-er op zieng brook.... der op-en-toe duede taege gen-aed en gaof eine zemmelige kwaèk. Der ingel op gen daak vervierde zich zoe grellig dat-er baw de sjtar oppen aed leet valle. Mè Sint Joezep en de Moddergôds vervierde zich neet.... Die gow heilige hawwe al zoe väol mit gemàk in al die krisnachte. Et Kinneke dat oppen bössel sjtrue loog mit get huij uever-hin, lachde zoe leef taege der Simon en langde-n-em ei hendje. En umdat et Simon oet der Papkaetel wour kosser neet lang besjaemd bliève. ‘Heilige Sint Joezep’, begosser.... ‘zou ich effekes ei leedje vuer et Kinneke sjpiele?’ ‘Jong’, zag Sint Joezep ‘vièr zunt auch mer erm lue en kinne dich nieks gaeve.... en die sjtraotleedjes van dich.... dao stönt de uerkes van et Slevenhierke neet mao.’

‘Och Sint Joezep, es ich et geweite haw dat et Kinneke zoe good vuer mich wour.... en dat et Moddergödske et os wilt bringe in zoe sjnieuwerig waer.... och gluif et mich, heilige Sint Joezep, ich haw ze noets gezonge.... naets! Mè Heilige, ich kin auch nog ei krisleedje en vuer et Kinneke zing ich et gans vuer nieks.’ ‘Simon’, zag de Moddergôds, ‘dan zing mer op!’ - Simon pakde der trekmoenika, duede-n-em in de zieè en durch de duestersjtil weije sjnikte der moeziek nao de sjtarre: ‘Stille nacht, heilige nacht!’ Oze roe zong zoe zilverigzach. Hae druimde zich eine ingel es-er neet zoe roed en oet der Papkaetel wour.

Wie et refrein kaom zonge ze allemaol mit: de Moddergôds, der ingel mit de sjtar, de ingele die van alle kante durch gen weije aakaome - auch Sint Joezep awt en zjwoèr trachteraa: ‘Christ der Retter ist da!’ En der awwe heilige kièk ins deep in de uigskes van Slevenhierke, vraogentaere: ‘Kinneke Doe... auch der Redder van Simon en van al zieng breurkes en zusterkes, hè Kinneke?’