Vrung va Oze Leve Hier

[p. 47]

Sint Katrieng mit et sjurgskarreraad.

Vuer pater J. Weerts, der groete vrund van Sint Katrieng.

Mieng leef luej,

Der Pie op Rolduc sjreef mich dattem der kommende zoëmer get versjrikkeliks te wachte sjtong: eindeksame van de philosophie!

Ich wour al ech daag baewaeg vuer em gewaes nao der Sint Gradus op Wittem en doe kump mich op eine murge pesjtoer taege en dae zaet mich: ‘Mè Joezep, ich höb dich al de ganze waek neet mië i gen kirk gezië. Mankeert dich get? Biste al langer neet good?’

Ich vertaelde-n-em dan in et ganse, dat ich ach daag achtrei nao der Sint Gradus wour gewaes vuer et eindeksame van miene Pie op Rolduc. En doë vertaelt mich dao der Hier pesjtoer, dat bië os i gen kirk eing Heilige sjtong, die de patroenes wour van alle philosofe. Ich zag: ‘Hier pesjtoer, dan is dat ziëker die Heilige mit die teng tusjsje de pitsjtang.... want der Pie sjreef mich: ‘Pap, ze zulle mich aan der tand veule.’

Mè pesjtoer zag: ‘Nae Joezep! Doe höbs Sint Aplonia tusjsje. Die is vuer de tandpieng. Nae, de patrones van de philosofe is Sint Katrieng.’

‘Mè, Hier’, zag ich, ‘verdaolt-er uch neet? Sint Katrieng is toch de patroenes van mieng vrouw, mien allerbètste Trieneke!’ ‘Geliek, höbste Joezep’, zag Pesjtoer wir. ‘Mè Sint Katrieng is auch de patroenes van de philosofe. Waetste was-te deis? Hawt ins eine noveen tot Heur. Zie hingt onge i gen kirk, taegenuever Sinte Berb.’

En der angere daag trok ich mer wir nao oos kick. Ich wour al gans blie - want dae Sint Gradus wour mich toch eine al te duere heilige. Dae koste mich eeder murge eing dieke kaets van ei kwartje.... en Sint Katrieng hing zoë hoëg a gen moer! Dao kos oze kuster nog neet bië mit eing plökludder. Wie ich ei viedel urke gebaed haw mit de ouge toe, doog ich ze aope. Et wour aevels eing leef Heilige, die Katrieng! Mit dat lank roëd kleid en dae paumetak uever gen sjouwer. Mè ich

[p. 48]

dach bie mien eige: Wat mot die mit dat sjurgskarre-raad naeve de bervesse veut. Dao mos ich et mient van höbbe! En ich mer wir nao pesjtoer!

Ich zag: ‘Hier, noe mot Gier mich aevels ins vertaelle: wat haat die Katrieng toch te sjurge?’ Der Hier blaarde get durch ziene breveer en hae loos mich ei grellig sjtök in et Latien en daonao begosser te vertaelle uever er eindeksame van Sint Katrieng, wie zie et gewonne haw van eine ganse troep heidense philosofe. En umdát zie et gewonne haw, woëd zie geradbraakt. ‘Dao voer liek dat raad naeve de bervesse veut!’

‘Gera-radbraakt?’ sjtamelde ich, ‘Hier pesjtoer, geradbraakt.’ Der sjrik sjloug mich durch gen hart es ich dach aan daen erme haws op Rolduc!

‘Höbbe ze mich die leef Katrieng geradbraakt?’ ‘Jao, Joezep’, zag pesjtoer gans eiveldig, ‘mè höb mer geine floep vuer diene Pie. Dae zulle ze neet radbrake. Want ich kin die eksame-commissie va Rolduc gans persuenlik: de vrundelikste hiëre van de welt en gelierd....!! Dao zou mich der kop van tuete. Mè eure Pie radbrake, dao zeen ich ze neet toe in sjtaot!’

Ich dankte pesjtoer vuer zieng sjoën weurd en ging nog effekes nao gen kirk en baende mich ei klei kerteerke vuer die gow eksame-commissie va Rolduc. Wie ich heim kaom sjreef ich der jong eine royale breef. ‘Pie’, sjreef ich: ‘höb mer geine floep. Zaet al die vertroewe mer op Sint Katrieng met et sjurgskarreraad’ - en gier, mieng leef luej: baent uch ins eine vadderonzer vuer die gow en hoeggeliërde eksame-commissie va Rolduc.