Vrung va Oze Leve Hier

[p. 43]

Moéziek op Sint Caesilia

Vuer der kirke-zank en de hermenie va Wielder, mè auch vuer Kaplaon Voncken mit zieng ‘Nachtegaaltjes’.

Huej wour et Zondig en e Goonsdig zou et Sint Caesilia zie. In de kirk haw der hier Pesjtoer mit eing drueg kraaksjtum et Evangelie gezonge. Hae doog zich der kazuefel oêt en ei sjarmant koerjungske brach der awwe hiêr väöls te vlot noa genne praedigsjtool. Dan toèfelde der urgelist: et Funske Roèvros van zie benkske, bezièje der urgel. Gans effekes duede hae mit eing hand taege de laetste toetse en eine akelige sjrièw sjprong op taege der kirkzulder. Et Funske sjravelde tusjse de benk durch, pis hae ei plaetske vong bie de zengerte. Och dat awt Roevröske, dat zoè nao aan de hièmelpôwt sjtong, laefde inkel en alleing nog vuer ziene urgel. Dao zout hae jao altied achter, behaûve onger gen praedig. Dan begos-ser zich mer sjtillekes der Roezekrans te baene. Dat doog-er al jaore zoe, want der hièr Pesjtoer mit al zieng gelierdheid vertaelde et awt Funske nièks gei nuets miè. - Daovuer baende hae zich dan mer en de intenties koame wie van zelf: vuer et Angeniès zieliger - och woè geit dae tièd toch hin.... mit de bronk wour et noè al zaes jaor geleje.... - vuer et Anna, zieng dochter, dat in Mestreech deende en zoè'n sjtad is zoè gevaerlik.... mit al die ommelebusse, treins en vraem kaels i gen sjtraote. - Vuer der Pie, dae vuer sjoelmeister moch sjtudere, datter et toch mer noets te hoèg in der kop zou kriege. - Hae baende zich auch ei sjtukske Roezekrans vuer der Pâws oet Roème, vuer der Hier Pesjtoer en.... vuer der ‘groei’ en der ‘bloei’ van der kirkezank. Vuer dat allemaol baende zich et Funske Roèvros Zondes onger gen hoèmèsprâedig.

Mè huej marsjeerde die intenties zoè mer neet van zelf. Hae prakkezeerde al der ganse Roezekrans uever Sint Caesilia, die e Goonsdig mos gevierd waede: s'aoves mit eine ordentelike souper bie der Pièpesj in der Hook.... mè sjmurges.... sjmurges i gen kirk, dao mos toch auch get gedao waede. Van al dat

[p. 44]

geprakkezeer lepen-em huej de intenties nog al raar durchei: van dat good An in Mastreech zout-er zoe opins al bie der Pâws in Roème. Dan mosser toch auch nog dinke aan de vrouw zieliger en aan der ‘bloei’ en der ‘groei’ van der kirkezank. En der Hier Pesjtoer vertaelde de luej mit et laetste bieteke aom datter nog haw dat toch nieks zoe zalig wour wie eine zalige doèd. Dan auch nog mer ei paar Vadder-onzer vuer eine zalige doèd, dach et Funske, mer in ei-twiè-drie zout-er al wir op et fiès van Sint Caesilia. Jao dae sjoène daag mosser toch get bezunders oet ziène urgel kloppe. Sint Caesilia wour toch aeve good de patrones van de urgeliste es van de zengerte. Jao heim, baove et sjaap, naeve Slevevrouw hawwer heur sjilderieke hange. Dao-op zout Sint Caesilia auch achter eine urgel te sjpiele - krek wie et Funske en zengerte sjtonge neet ins drop - waal fladderde get ingelekupkes rond mit et muelke wagewied aope en vluegelkes op de plaatsje woe anger luej de oere hubbe.

Jao e Goonsdig mosser zieker get apaarts oet der urgel haole. Mè wanniè? Et Jefke Wienands wol natuurlik ei viedel urke alleing vuerop helle onge der offertorium. Dao kos-te nièks va zaeke. Dat Sjefke haw eing sjtum wie eine Ingel. Nae! Et Funske kos Sint Caesilia nog et baetste verasjse nao de Mès. Mè wat zouer sjpiele? Esser zich der Alleluja van Händel ins pakte. Dat wour waal ei zemmelig sjwoèr sjtuk mit al dat pedaalwerk. - Mè allo! hae haw toch auch nog.... huej.... murge.... en e Diensdig.... eeder murge ei hawf urke nao de Mès. Dat zou wal los laope. Jonges wat zou-er em katoèn gaeve. Der Alleluja van Händel. Dao zou Sint Caesilia sjpas aa belaeve.

Der Hier Pesjtoer haw ‘Amen’ gezag en et Funske Roèvros wour wir achter der urgel gesjraveld um mit eine Alleluja in de zièl der Credo te beginne.

Nao de hoèmès. Et Funske winkde op et Pierke Sjtraote, et koèrjunkske, dat-em der blaosbalk haw gedued. ‘Pierke, kins te nog ein hawf urke blieve. Doè kriegs auch get vuer de meute!’ en oet zie kammezaolstèsjke kaom ei blinkend dubbeltsje. ‘Hie, Pierke, haol dich dao sjtraks mer eing tuet klumpkes vuer!’

‘Danke! danke meister Roèvros! Ein dubbeltsje! Mè dao krieg ich bie et Treeske Geele ei paeper-kooke-menneke vuer!’ En et Pierke Sjtraote haw der blaosbalk al vas. ‘Vuer wannie is dae moeziek, meister Roèvros?’ ‘Vuer e Goonsdig, Pierke! Et fiès va Sint Caesilia! Wat dunks-dich, dat ich zou sjpièle?’

[p. 45]

Et Pierke Sjtraote kas väöl en sjoen leedjes, mè dao wour ei leedje.... jaomer dat et Latien wour. Hae vong et toch zoe get fèins. Dat zong durch et gans kaelke, dat waejde durch zie teugske esser mit de kaets naeve et kruets sjtapte. En et wour al droet: ‘Meister, sjpièl der ‘In Paradisum!’ ‘Mè Pierke!! Menneke, doe bis neet good. Der “In Pardisum”??.... Mè, dat is get vuer biè eing begreffenis!’ ‘Dat zoste angesj neet zaeke!’ zag et Pierke.... Mè, et dosj-em toch auch, get vuer eing begreffenis paste neet op ei fiès, wiè dat van Sint Caesilia. - ‘Nae, jungske, ich pak mich der “Alleluja” van Händel, Jong, wat zal et davere’.

Et Funske begos te sjpiele. Iesj dat sjtille, sjtille en et Pierke duede langzaam mit eing hand der blaosbalk, mit de anger heeler der kristelier vas. Eing hawf oer nao de Mès woer kristelier i gen sjoèl. Dat wour aevels huej eing gemekkelike laets. E Donnisjdig haw-em dat koèt kapleuntje haw de oere oèt der kop geriete. Hae kos gei sjtom woèd. En die vaeg van ein An Niks haw et aan de Mam gezag.... en die haw et ins taege der Pap motte zaeke!

Dat Funske fantaseerde nog mer get. Hièl sjtillekes sjpielde der urgel bis vuer a gen elter. Dan sjwaefde der moeziek truek en vertrok wir sjtillekes langs der kirkplafong.

Hawf hel-op, zingentaere lierde et Pierke zieng laets. Eeder vraog kreeg eing anger wies: ‘Is God heilig? God is heilig.... Kan God alles? God kan alles....’ Langzaam duede hae der blaosbalk. Wat wour der Roèvros disse murge toch gowwekoôp! Hae haw bekans geine wind vandoon. Mè jues haw et Pierke dat gedach of et sjpièl verangerde. Der Roèvros trok alle register te geliek aope. De pedale wirkte geweldig en doe begos et te davere en te sjalle: sjutterieje va klanke: de hermenie trok oet! En mit ontzag duede et Pierke Sjtraote der blaosbalk, pis opins.... der urgel zjweeg mit eine sjrille roefel, dae akelig leep langs gen plafong en jaomerentaere wegveel achter gen elter. Et Pierke meinde al de sjtum van et Funske te huere: ‘Allei dan! Dueje, menneke!’ Mè hae huerde nieks. Twie zengerte, die nog get woure blieve naozitte lepe nao et urgelbenkske. Wour der Roèvroes neet good gewoède? Et Pieterke woèd bang en leep watter laope kos de trappe aaf. Wie er onge kaom sjpronge-n-em de traone i gen aoge. Zou et Funske doèd ziè? Et Mès-deenderke begos te griene.

Boete sjtonge nog väöl Hoe-mès-luej. Auch der meister van de

[p. 46]

driede klas, dae de jonges et Sjnuitske neumde. Wie-er et Pierke zoe ermzièlig zaog sjtaon, zagge: ‘Pie, wat is er jongen?’ ‘Meester, ik heb de kristeleer op het oksaal laten liggen.’ Mè et Sjnuitske begrièp wal dat get bezunders gebuerd wour. Hae leep der duestere trap op en op et oksaal gekomme, zouger nog jues, wie der Hier Pesjtoer et Funske der H. Oulie langde.

Et Funske Roèvros woed begrave op Sint Caesilia - vuer eine urgelist zièker der sjoenste daag um begrave te waede. Esser haw motte oetzeuke, hawwer zièker geine angere daag gewold. En noe woed der urgelist noggene kirkkef gedrage. Oppene oksaal sjtonge de zengerte gereid en op et urgelbenkske zout eine jonge artiest oèt Aoke. Der Subdiake mit de koerjonge begos te trèkke. Et Pierke Sjtraote droog zoè bedreufd de kaets. Hae brach ziene gowwe vrund, der meister Roèvros, nao genne kirkkef. - Mè dan, huer dao: Der ‘In Paradisum’.... op Sint Caesilia! Wat doog-et et Pierke good. Nog naets zoè forsj wie huej! Jonges, wat sjalde en zong dat en et koerjungske zong sjtillekes mit. Nae! Sjterve wour zoè erg neet en begrave waede, wour auch zoè erg neet! Angesj zonge ze toch neet zoè bliej. En i gen hiemel hele al de ingele effekes op mit der ieuwige Sanktus. Sint Caesilia kroep achter der hiemel-urgel oèt en ging naeve et klaveer sjtao. Et Funske Roèvros, vreuger jaore gewoon kirke-urgelist, noè hiemel-urgelist, kroep op et benkske. Salderment, wat eine urgel en wat eing register. Nae, dao bie wour dae urgel oppen welt mer eine kleinge kwetsjbuel biè. Et Funske wreef zich van hiemels plezeer i gen heng en knikde ins ein uigske nao Sint Caesilia. En doe begosser en groèt en geweldig sjalde durch de hièmel-zale: Der ‘Alleluja’ van Händel.... vuer Sint Caesilia!