De duinen gillen mee!

[p. 131]

A. Bogaers
Schipper de Zwartaant.

‘Al 't zeiltuig gehesen! De vlieger in top!’
riep schipper de Zwart aan zijn vissersgezellen
en haastig, om d'Engelse kotter te ontsnellen,
joeg 't weerloze bomschip door 't bruisende sop.

Maar, ronkten de zeilen aan steng en aan stag,
't was vruchtloos: de Brit scheen op vleuglen te volgen;
hij naderde, vuurde... de hoon moest verzwolgen:
het Hollandse tuig droeg een Engelse vlag.

Aan boord van zijn prijs liet de vijand een wacht:
‘Naar Portsmouth!’ zo riep hij, bij schempen en schaatren.
De kotter schoof dansend vooruit op de waatren.
En traag kwam de bom met haar haatlijke vracht.

Allengs viel de schemer; 't werd mistig en guur.
‘Brengt, Hollandse honden! brengt bottels en glazen!’
zo schreeuwden de wachters, die roekloze dwazen!
en kropen omlaag bij het glimmende vuur.

Daar plaste de drank en daar schalde de toost,
ze tuisten om 't prijsgeld, alsof ze 't al beurden;
terwijl op het dek de gevangenen treurden,
aan moeder gedachtig of vrouwlief en kroost.

Maar, donker zij 't uitzicht en nijpend de nood,
de moed wijkt toch nooit van de Hollandse touwen;
De Zwart spreekt aan 't oor van zijn handvol getrouwen;
‘Ja!’ grommelt hun antwoord, ‘ja, vrij weer of dood!’

[p. 132]

 

En wild gonst omlaag, en al wilder, 't gedruis;

 

't getier rijst ten top en het zwelgend rinkinken:

 

‘'t Is tijd!’ zegt de schipper: de scheepsmessen blinken:

 

‘Nu, maats, naar beneden en los op 't gespuis!’

 

 

 

Gelukkig wie weerloos daar lag in zijn dronk:

 

rampzalig de Brit, die de hand sloeg aan 't wapen.

 

Als leeuwen zo vochten De Zwart en zijn knapen

 

totdat hun triumfkreet de boorden doorklonk.

 

 

 

Toen brasten ze 't zeil om en wendden ze 't roer;

 

de nachtwind blies gunstig, de starren verschenen;

 

gezwind joeg de bom langs het watervlak hene;

 

ze wist dat ze weer naar het vaderland voer.

 

 

 

En nauw blonk in 't oosten een lonk van de dag,

 

of 't zoete ‘weest welkom!’ begroette de braven:

 

hun ankerboei dreef in een Hollandse haven,

 

en hoog van hun mast woei de Hollandse vlag.