Gezangen mijner jeugd

27. Kuschje (46) ^27. aant.

Gevoeld gij ook, mijn Fillis,
Wanneer wij zaamen kusschen,
Uw hartje sneller kloppen?
Wanneer ik met mijn lippen
Uw zuigend mondje naake, ⁵
Dan is het of het hart mij
Ten boezem uit wil vliegen.
Dan spreidt een driftig vuur zich,
Op 't snelst, door al mijn leden.
Dan druk ik, beevend, trillend,
U in mijn klemmende armen. -
En immers, gij gevoeld ook
Die driftige verrukking?
Want gij sluit, onder 't kusschen,
Mij in uw scheutige armen, ¹⁵
En drukt mij aan uw boezem.
Zoo hegten onze lippen
Zich kleevend aan elkander.
'k Geloof, mijn lieve Fillis,
'k Geloof, dat onze harten,
Wanneer wij zaamen kusschen,
Dat zij aan onze lippen
Dit streelend zoet benijden.
Wie weet - indien zij konden, ²⁴

27. Kuschje. Voor dit gedicht geldt, in iets mindere mate, hetgeen bij het vorige Kuschje werd opgemerkt.

5 naake: nader.

15 scheutige: (bereid)willige.

24 vv. Aan deze onderstelling ligt de neo-platonische gedachte ten grondslag, dat bij het kussen een zielsontmoeting plaats vindt; zie onder nr. 18. Men lette ook op de sterke emfaze, zichtbaar gemaakt door de vele uitroeptekens.

[p. 37]

25

Of zij, op onze lippen!

 

Elkander niet ontmoetten!

 

ô Fillis! onze harten!

 

Zoo die elkaêr ontmoetten....!

 

Wij stierven van verrukking!