De betoverde wereld

[p. 189]

Register der Hoofdstukken van het Derde Boek.

I.	DE woorden en benamingen in desen meest gebruikelijk behoortmen eerst in acht te neemen; om in den Staat van het geschil, dat wy betwisten, eens te zijn.	Pag. 1
II.	Der Geesten, en besonderlik der bosen, omgang met de menschen is beswaarlik met de Reden over een te brengen.	4
III.	Dien volgens is ook in 't besonder dat Verbond der Toveraars en Toveressen met den Duivel strijdig met een onbedorven oordeel en gesond verstand.	12
IV.	En om te weten wat ons daar de Schrift van meld is nodig eerst den sin der Namen na te speuren, die daar gemeenlik op alsulke menschen worden toegepast.	19
V.	En dan de sake nader by te komen, sal het dienen, alle d' aangetekende Schriftuur plaatse in 't besonder na te sien: en voor eerst degene die van Toverhandelingen spreken, welke in Egypten eertijds voorgevallen zijn.	23
VI.	Het selfde word gelijkerwijs aan die verscheiden slagh van Wicchelaars en hunne handel ondersocht: te weten Bileam, de Filistijnsche Priesters en de Toveres tot Endor in 't besonder.	34
VII.	Met d'overige plaatsen van dien inhoud is het even eens gesteld.	44
VIII.	Verscheidene wetten door God aan 't volk Israel gegeven, betreffende dat slagh van menschen, melden mede van gemeenschap met den Duivel niet.	54
IX.	Self ook die breede wett, waar in 't register aller Wichlary begrepen is, Deut. 18. maakt van den Duivel geen gewagh.	67
X.	Ons komen ook geen andere Lessen in den Bijbel voor, waar uit te merken zy, dat die verboden konsten enige gemeinschap met de Duivel hadden,	74
XI.	Veel minder vindmen 't minste in de Schrift, ook daar sy van Ver-

[p. 190]

	bond tot boosheid spreekt, het gene na dat toversch Vloekverbond gelijkt.	84
XII.	Het kan ook met den draad der leere van de Schrift aangaande Gods Verbond geensins bestaan.	90
XIII.	Men dient dan nader te verneemen, wat voor luiden 't waren, welke in den Bijbel met voorschreven namen, en op sulken wijse staan vermeld,	100
XIV.	Daar uit moet sich dan verder openbaren, wat van 't bedrijf van sulke menschen, die tegen Moses, de Profeten en Apostelen zijn aan geweest, te houden zy.	109
XV.	Het is met eenen uit Gods Woord seer wel te weten, dat die genaamde Wichelaars en Toveraars in waarheid niets en wisten noch vermogten.	122
XVI.	De plaatsen daar de Schrift so spreekt, als of die menschen waarlik noch iets wisten ofte werkten, behoorlik ondersocht, en seggen dat in 't minste niet.	129
XVII.	Des niet temin is wel te sien, waar in het quaad besta, waarom voorseide hanteeringen bestraft en ook gestraft zijn in Gods woord, en door de kristelike Wetten streng verboden zijn	137
XVIII.	Men moet ook niet voorbygaan sulke plaatsen, daar de Schrift verstaan word van sodanige te spreken, die van den Duivel in 't gemoed bestreden, of aan den lichame gepijnigd zijn.	142
XIX.	Uit al 't voorschreven volgt, wat van 't bewijs van 't algemeen gevoelen te geloven zy, en hoe de Formulieren dien aangaande moeten zijn verstaan.	149
XX.	't Gemeen gevoelen van de Toveryen wat daar aan kleeft, kan met de gemeene gronden onser Leere en de Formulieren niet bestaan.	162
XXI.	En d' oefeninge der godsaligheid word door het selve merkelik gekrenkt.	167
XXII.	Daar uit is eindelik wel af te nemen wat eigentlik van al 't voorschreven doen, dat met den naam van Tovery begrepen word, te houden zy.	174
XXIII.	Al het voorgaande moet ons dienen tot een veelerley Gebruik in 't wel betraghten der Godsaligheid.	183