Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 163]

Eindlijk.
(Naar 't Hoogduitsch.)

‘Eindlijk’ blijft niet eeuwig uit;

Eindlijk is de troost verschenen;

Eindlijk groent, o Hope! uw kruid;

Eindlijk houdt men op van weenen

Breekt de traankruik die men droeg;

Eindlijk zegt de Dood: ‘Genoeg!’

Eindlijk wordt uit water wijn;

Eindlijk komt de rechte stonde;

Eindlijk stilt de hartepijn;

Eindlijk heelt de diepe wonde;

Eindlijk maakt de slaverny

Den gevangnen Jozef vrij.

Eindlijk kan de nijd, de wrok,

Eindlijk ook Herodes sterven;

Eindlijk Davids herdersrok

Zijnen zoom in purper verwen;

Saül zelf raakt door den tijd

Veerkracht en vervolglust kwijt.

[p. 164]

 

Eindlijk neemt het bang getob

 

Onzes Zwervens ook een ende;

 

Eindlijk staat een Heiland op,

 

Die het juk des dienstknechts wende;

 

Eindlijk maken veertig jaar

 

Gods beloften tijdig waar.

 

 

 

Eindlijk bloeit een Aloë;

 

Eindlijk draagt de Palmboom vruchten;

 

Eindlijk eindigt aller wee,

 

En de laatste smart moet vluchten.

 

Eindlijk ziet men Vreugdendaal;

 

Eindlijk, Eindlijk komt eenmaal.