Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 127]

Zwart en Blaauw.
(Moore.)

Het gloeiend gitzwart oog

Schiete al zijn dolken rond,

Gevoelloos voor wien 't wond',

Of doodlijk treffen moog:

Het blaauwe kwetst geen hart,

Of 't lenigt graag de smart,

En wien 't een dolk moog wezen,
't Schept wellust in 't genezen.

Het zwarte zegge ons dit:

‘Heb eerbied voor mijn gloed!

Zoo gy my hulde doet,

Licht dat gy my verbidt!’

Maar 't blaauwe fluistert zacht,

Daar 't vriendlijk lonkt en lacht:

‘Ik wil u toebehooren,
Mits liefde u 't hart doe gloren!’

[p. 128]

 

Nu, zeg my eens oprecht,

 

Voelt, liefste, uw boezem niet,

 

Wat my de blaauwheid zegt,

 

Die m' in uw oogen ziet?

 

Of zijt gy de eenge vrouw,

 

Met oogen zacht en blaauw,

 

Die minnaars zou ontvlieden,

 

En liefde weêrstand bieden?

1834.