Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 46]

Echte dichtgeest.
Mens divinior.

Heeft de Aeoolsche harp gespeeld,

Heeft een adem uit den hoogen,

Langs de snaren heengetogen,

Hun zijn Leven meêgedeeld;

Viel een vonk uit hooger sfeer,

Die de brandstof heeft ontsteken
En de vlammen uit doen breken,

In d' ontroerden boezem neêr:

Hoe gants anders klinkt die toon

Dan wat Kunst of Zucht tot pralen
Uit haar hout en erts leert halen,

Met een oog op lof en loon!

Wat is by dien heilgen gloed,

Die zich meêdeelt onder 't blaken,

't Vuurwerk dat de feestvermaken

Knallend, schittrend kroonen moet?

1861.