Gedichten. Deel 1

Troosten.

Koele Redeneerder,

Waan niet dat gij troosten kont;

Gij verwekt slechts meerder

Schrijning in de wond.

Tranenvloeden drogen

Gaat niet door een woordenvloed,

En 't volhardend pogen

Moordt een krank gemoed.

Waarom ook te stuiten,

Wat vooreerst een hart verlucht,

Dat zijn leed moet uiten,

Of te stikken ducht?

Zal het aandacht leenen

Aan uw goed en heilig doel,

Toon, door mede-weenen,

Hartlijk meê-gevoel.