|
| |
| |
| |
Het vierde bedrijf, de eerste uytcomst.
Coninck Creon, en Prudentio zijn Raets-Heer.
O Goden lof end' danck, om 'tgheen ghy hebt ghegheven,
Dat onse vyandts heyr, inden slach zijn ghebleven.
Sy die daer quamen aen, met sulck een groot gewelt,
Ia wouden't dwinghen al, die liggen nu op't velt
Vol vuylicheyt en bloet, gh'lijck als verdorde blaeden,
En sullen blyven daer, om Ravens te versaeden.
Waer is hy die daer had nu sulcken hooghen moet?
Waer is hy die daer socht niet dan ons goet en bloet?
Adraste die daer was soo goet om hem te geven
Veel duysent mannen vroom, die daer oock sijn ghebleven:
En dat om zijnen't wil, o Tiger van een mensch,
Dit was u hertens lust, dit was u hertens wensch.
Eer waert ghy niet gherust, dees strijt most eerst gheschieden,
Den Raedt ghy hebt versmaet, die ander wou ghebieden.
Daer leyt het groene velt, met menschen dich bedeckt,
Ghelijck als dorre blaen dat tot gheen voordeel streckt.
'K acht Polenies niet waert, noch gheen van sijn Soldaeten,
Te comen inde aerd, of te begraven laeten.
Daerom heb 'k doen ghebien, over het gantsche landt,
Dat niemant wie daer is, gheen Man soo braef vermant:
Dat hy hem sulcx vermeet (of Vrou wie het mach wesen)
Die hem begraven sou, of hy mach seker vreesen.
Want ick sweer by den Hemel, en by de groote Goon,
By Scepter en by't Rijck, en by mijn waerde Croon:
Al waert mijn eyghen Kindt, het sal de doot oock sterven,
Want al dees Borgery, die hebben't moeten derven
Proffijt en veel ghemack, en dat om sijn en // wil,
Daerom soo heb ick ook nu hebben mijnen // wil.
Soo soeckt ons Prince niet, dan alle recht met reeden,
Dat wie quaet heeft verdient, of anders goedt oock meede.
Dat hem soo sal geschien, na sijn verdienst en loon.
En wie den doot verdient, die salmen oock doen doon:
Het zy wie dat het is, mijn recht dat sal gheschieden.
Belieft u Majesteyt yets meer te doen ghebieden?
Neen: niet, dan datmen hout mijn ghebodt wel in acht,
Het sal wel sijn volbracht:
Want wie sou sijn soo stout, om sulcx te gaen beginnen,
Daer't soo strenghis verboon?
Veel souden't onderwinnen.
Hy sou wel wesen stout, die nu sulcx sou gaen doen,
Daer hy't betaelen moet, met sulcken duer ranssoen.
| |
| |
En dat noch voor een mensch, die daer nu leyt verslaegen.
Nochtans soo sijnder wel, die dat wel souden waeghen.
Door b'lofte van veel gelt dat brenght meenich tot quaet.
Dan beclaeght men't seer, als het is veel te laet.
Mijn Heer sulcx al gheschiet, daerom canmen niet seggen,
Veel sijnder goet in't oogh, want quaet laeten sy leggen
Tot dat het comt te pas, dan schiet het in secreet:
Die goet toonen in't oogh, sijn slimmer alsmen weet;
Iae diemen meest betrout, sijn slimmer als de and'ren,
Daer men meest quaet van denckt.
Wie zijn die by malcand'ren.
Ginder in gheenen hoeck, wat of dat voor volck is?
Comt treedt ghewillich voort, nu sult ghy sterven wis.
My dunckt 'tis een ghevangen,
Wel wie mach dit doch sijn, ick heb een groot verlanghen
Te weten wie het is, die soo stout is gheweest.
My dunckt 't is Antigoon, mijn herte is bevreest:
Zy ist, helaes wat ongheluck! wat hebt ghy gaen beginnen?
Hoe waert ghy nu soo stout, sulcx te gaen onderwinnen?
Ghy hebt seer wel ghedaen, comt brenghtse hier tot my,
Waer creecht ghy dese maeght?
Crijchs-luyden secht het vry.
Wat dat u al gheschiet, o Dochter hooch van waerde.
Ick sweere by de Goôn dat ghy nu sterven sult.
Ach! Coninck my vergeeft, want ick heb laes! gheen schult.
Wel waer aen cost ghy sien dat zy hem wou begraeven?
O alderschoonste Maecht, o braefst van d'alder braeven.
O machtich Coninck groot, mijn reeden doch aenhoort:
Hij knielt
Soo wy nu al te saem bynae waeren versmoort,
Door d'overgroote stanck, van al de doode menschen,
So sochten wy dan voort een plaetse nae ons wenschen
Erghens onder een boom, om soo te raecken quijt,
Vanden stanck die daer was: soo saghen wy subijt
Dees Dochter heel alleen, omtrent de menschen treeden:
Dan keeckse eens om hooch, dan weder eens beneden.
Van d'een tot d'aer sy ginck, en soo haer broeder socht.
Als wy aensaghen dit, inwendich ick doen docht,
Ick moet het voort besien, wat het int endt mach wesen:
(O aldergrootste Goôn, van druck wilt my ghenesen.)
Doen sy hem langh dus socht, en op't lest sy hem sach,
Met droeffelijck gheween: met kermen en geclach:
Viel s'op haer broeder neer, en gaf hem duysent kussen,
| |
| |
Maer laei dat en kon haer liefdens brant niet blussen:
Maer quelden haer noch meer soo'k aen haer wesen sagh,
Want sy had sulcken schrick, jae maeckten sulck gelach
Dat d'alderwreetste mensch zijn wreetheyt wel most breecken:
Zoo droevigh was haer klacht, soo droevich kon sy spreecken.
Doen sy dus langhen tijdt daer had gefantiseert,
Doen heeftse haer te rugh een weynigh weer ghekeert
En heeft daer voort ghebracht een schoppe heel beslaghen
Met yser over al, sy kost het qualijck draghen,
Doen heeftse oock terstont zijn harnas af gheleyt,
En aen de Goden weer dancksegginghe gheseyt.
Als sy dit had ghedaen, begonse ras te delven,
(Maer laci tot verderf al van haer eyghen selven)
Doen hebben wy terstont, seer haestelijck toe ghetreden,
En hebben haer ghevat, doen heeft zijt ons beleden,
En seyde 'twas uyt liefd', die sy haer Broeder droech,
En dat sy laes so wrocht, ghelijck een aen de ploech.
Dus hebben wy ghedaen naer u prins'lijck ghebieden.
Helaes! wat meerder quel! kan my ô Goon gheschieden!
En hebse hier ghebrocht voor uwe Majesteyt.
En u ghebodt ghevolcht, ghelijck ghy hebt gheseyt.
Daerom Groot mogent Prins, doet nu na u begeeren.
Iustitia en recht, laet dat doch niet by passeren.
Wel Antigoôn ist waer, is dit alsoo gheschiet?
Het schijnt sy schuldich is, want sy verschoont haer niet.
Hoe hebt ghy teghen mijn ghebodt gaen rebelleren?
Wie is d'oorsaeck hier van? Wie heeft dit gaen begeeren?
Slaet u ooghen op my: en geeft my antwoort ras.
Wel swijcht ghy noch al stil oft komt u niet te pas?
Dat ghy't my segghen wilt: ras wiltet my verklaeren.
'Tis als hy heeft gheseyt, soo ist met my ghevaren.
Hoe waert ghy noch soo stout, hebt ghy het niet ghehoort
Wat ick heb doen verbien?
Mijn voorneem die most voort, ick wist wel u placcaten,
Ick wist wat ghy gheboodt: maer noch kon ick't niet laten.
Soo hebt ghy mijn ghebodt willens gaen teghen-staen.
Het ghebiedt vande Goon heb ick te recht voldaen,
En die moeten zijn gheacht daer d'u niet mogen wesen.
De Goden hun ghebiet hoefden ghy niet te vreesen.
Noch sy ghebieden niet dat ghy rebel sout zijn.
Zy doen voorseecker al. Ick bid u hoort na mijn:
Den opperst' vande Goon, diet alles heeft gaen maecken,
Die heeft dus gaen gebien wie met onrechte saecken,
Iemant bedwingen wil, men sout nae komen niet.
Al wat ghy nu al seght, het is u oude liet.
| |
| |
Een Nerolijck ghebiet hoortmen gheen plaets te gheven.
Ick segh u spreeckt niet veel of men beneemt u 'tleven.
Seght vry al wat ghy wilt, ick houdt van gheender waerd,
Wat soumen niet een mensch begraeven inde aerd?
Ghy spreeckt als een Tyran, wie sou daer teghen spreecken?
Ick segh u dat ghy swijcht, wilt my 'thooft niet mee breecken.
Pluto den Helschen-Godt gheen Caritaet misprijst,
Hier sietmen dat ghy nu een Tygers'hert bewijst.
Dan heb ick u misdaen, ghy moocht my vry doen sterven,
Ick wensche anders niet, als een Tyran te derven.
V onversaechtheyt sal haest werden neer ghebracht.
En u stout spreecken al, wert van my niet gheacht.
Hoe sou ick soo mijn broer van Ravens laeten eeten,
Om soo een cleyne saeck? neen Creon ghy moocht weeten,
De Goden souden my daer voor hebben ghestraft.
Ick bid u seght my eens, waer toe houtmen het graft?
Alsmen gheen doode mensch, daer in en mach begraven?
Sy spreeckt noch even trots, zy meent my te verbraven.
Ha! arme Antigoon, hoe comt ghy aen dit fout?
't Is niet dees fout alleen, maer zy is even stout.
En sal soo blyven staech, soo lang als ick can spreecken.
Soo sal u gheen torment, int minste niet ghebreecken.
Torment en vrees ick niet, ghy cont my maer doen doon.
En als ghy wert ghedoot, soo crijcht ghy maer u loon.
Iae doet u alderwreetst, ten sal u al niet baeten.
Maer door spiegel aen u, sal het een ander laeten.
Een Conincx macht kan wel, dwinghen een stout ghemoet:
Een Tiger van een Prins, doet niemant niet gheen goet.
Ghy hout het al voor goet, maer 'tsal u noch berouwen,
Wel waerom doet ghy't niet, wie is die u gaet houwen.
Waerom gaet ghy niet voort?
't Sal zijn alst my belieft,
Laet my eens zijn gherieft:
Een weynich wat vertoeft, ghy en sult niet langh wachten.
Ick meen noch al te langh, om mijn druck te versachten.
Ick sterf onrechtelijck, want ick crijch quaet voor goet.
En als een obstinaet, ghy hier oock sterven moet.
Nochtans en isser gheen, of souwent wel gaen waghen.
En 't zy wie het oock was, zy zouwen't oock beklaghen.
Hier sijnder gheen nochtans, die dit hebben bestaen:
Noch ghy en hoorter oock gheen spreecken hun vermaen.
Wie sou beletten dat sy recht, uyt souden spreecken?
Alleen ghy den Tyran, die't op hun soude wreecken.
Waerom en doet ghy niet, ghelijck sy doen te saem,
Om dat ick niet en wou, hy voeren sou de naem.
| |
| |
Of gheen van ons gheslacht, dat hy niet wert begraeven,
En oock ick haeckte me om vry te sijn van slaeven:
Ick wenschte na de doodt, d'welck my doen hulp haest voort.
Soo hebt ghy nae't ghebiet van my niet eens ghehoort.
'Is goet men die begraeft, de welck is overleden.
Maer daer me hebt ghy nu mijn ghebodt overtreden.
De liefd' gaet boven wet, soo ons Natura leert.
Maer door een quade liefd', mijn ghebodt overheert.
Wel waerom droecht ghy sorgh dan voor mijn ander broeder?
Dat deed' ick door de liefd', die ick droech tot u Moeder:
En had ick't niet ghedaen,wat had het dan gheweest?
'K had me voor hem ghedaen, zonder te zijn bedeest.
Maer dees die was vyant, teghen sijn eyghen Landen.
Dat seg ick me met u, maer men hielt uyt sijn handen.
Elck soeckt sijn eyghen recht, soo socht mijn broeder me.
En ick te hebben recht, van u misdaet ben ree:
Ick en heb niet ghedaen, als door reyn liefd' van binnen,
Een openbaer vyant hoortmen niet te beminnen.
Van herten seer bedroeft, zoo ick recht can verstaen.
So sijn sy beyde hier die ick soo seer beminde,
Maer Adders sijnt in't hert, soo ick't hier nu bevinde.
Hebt ghy handadich me gheweest aen dese feyt?
Ick ben alleen de gheen die het al heeft beleyt:
Is daer aen yet mis-daen, wilt my de straffe geven.
't Is niet waer dat zy zeyt, neemt my alleen het leven.
Ick hebt alleen ghedaen, zy gansch onschuldich is.
Hebt ghy't alleen ghedaen, ghy sult oock sterven wis.
Ick ginck oock staech voor aen, en sy volchden mijn paden.
Daer my natuer ghinck raen, dat ghinckt ghy my ontraeden.
Sy spreeckt het heel verkeert, het is mijn doen alleen.
Het hert en haet ghy niet, ghy waert te vol gheween.
Ick heb u staech verweckt, teghen de doot te stryden,
Sy wil oock deelen me, 'tgeen laes! my sal verblyden.
En ghy ontroven wilt 'tgheen ick verdien met recht.
Om dat ghy sterven wilt, ghy al dees woorden zecht.
Maer wat baet het doch al, 'tgheen ghy hier gaet verhaelen?
Wilt ghy om mijnen't wil, de straffe gaen betaelen?
Ghy spreeck alleen om my te houden vande doot.
Waerom brenght ghy u selfs in desen swaeren noot?
Ten is voor my gheen quaet, (soo ghy het goet gaet achten)
Ghy hebt geen doot verdient, daerom wilt geen verwachten,
Waerom belet ghy dan dat ick niet sterven zou?
Hoe wilt ghy dat ick leef vol droefheyt en vol rou.
Neen, slijt u Hebes jeucht, met vreuchde sonder quellen.
Waerom gaet ghy u selfs, in doots handen soo stellen?
| |
| |
'K verwerpt my selven niet, ghelijck als ghy u doet.
Hoe datmen langer leeft, hoemen meer hooren moet.
Het schijnt dat dese twee raecken aen't disputeeren,
En wat in't eyndt sal sijn, sal ons de tijt wel leeren.
Ghy wierpt u selfs in quaet, door liefdens strengh becoor.
Veel liever sterf ick nu, als falen in devoor.
Maer ghy en droecht gheen liefd', soo'taen u is ghebleecken.
En wat ick heb volbracht daer hebt ghy in gheweecken.
Ach! wat ick lyden sal, ick moet me sterven wis.
'K gheloof dat dese Maecht, haer gheest beswaert nu is.
Mijn gheest is (ô Creon) met bitter quel bevanghen.
Al quelt ghy noch soo seer, 't en is gheen groot verlangen.
Ick en sou sonder haer niet leven als in quel.
Als sy u is ontgaen, de quel vergaet seer wel.
Z'is die gh'u eyghen zoon in b'loften hebt ghegeven.
Haer straf sal daerom niet in't minste zijn vergheven.
Hout ghy't niet meer macht 'tgoet van u eyghen zoon?
Sy sal nae haer verdienst haest crijghen haeren loon.
Ick sal voor hem een Vrou wel elders connen vinden.
Hoort hoe datmen u acht, mijn lief en wel beminden:
Ach Hemon! die mijn hert beknelt met liefd' en trouw.
Men vinter noch wel aer, als een misdadich Vrouw:
Niemant als sy alleen, sal nu de doodt gaen smaecken:
Hoe, heeftse niet mijn Wet, in alles hier gaen laecken?
De misdaet die sy heeft, is maer uyt Caritaet.
Sy heeft teghens mijn Wet ghedaen seer obstinaet.
Ach! sal sy sijn berooft, van die sy niet can laeten?
Iae waer zy al zijn hert, en ziel, ten zal niet baeten.
Z'is Conincx zuster en kindt, oock u eyghen Nicht.
Alwaer zy een Godin haer straf daer me niet licht.
Z'is ommers met u zoon alreets in ondertrouwe.
En by den Helschen God, sal sy haer Bruyloft houwen.
O wreetheyt van een mensch, o Tigerlijck begheer.
Siet dat ghy me niet comt in't selve even seer.
'K en vreese geen Tyran met rechte te verstooren.
Wat moet ick van dees twee al stoute woorden hooren.
Macolphus neemtse ras, en sluytse bye wel vast,
En siet datmen daer wel te deghen oock op past.
Dees Adders sullen haest mijn macht en cracht wel proeven,
Nu leytse ras van hier, sonder langh te vertoeven.
Com, com: want ghy moet voort.
Wy zijn zeer wel te vreen.
Com gaen wy waer ghy wilt,wy gaen gewillich heen.
Binnen.
Ick hebbe noyt ghehoort, van zo twee als zy bennen,
Sy willen alle bey int minst geen schult bekennen.
De passie van een vrou niet wel men temmen kan.
Ick wed dat ickse tem soo wel als eenich man:
Men dwinght de Duyvel wel, soumen geen vrou bedwinghen?
| |
| |
Ick meen eer langhen tijdt, sy sullen anders singhen.
Voorwaer ick weet niet, 'tgheloof komt niet in my,
De vrouw is slangh en mensch, jae duyvel oock daer by.
Hoe, slang, duyvel, en mensch, geeft my doch daer van redens
‘Ten eersten heeft een Vrou, een Slang haer listicheden.
Ten tweeden is sy noch met duyvels quaet becoort.
Ten derden is sy mensch, met een sachtsinnich woort.’
Hoe, wat sachtsinnigh woort, wat wilt ghy daer uyt dieden?
Maer wat ghy met hen doet, sachtmoedigh moet gheschieden.
Mijn Heer hier komt de Prins seer droevich int ghesicht.
Ach! lichaem sterft nu heen, mijn ziele wat verlicht
Laet dese heete brandt int herte eens cesseeren,
Of anders sal mijn quel thien duysentmael vermeeren.
ô herte die daer voedt, op een soo soeten vlam,
En heeft altijdt ghevoet, sint liefd' eerst by quam.
Ach voetster van mijn hert! ach voetster van mijn leven!
Hoe sal ick u (ô Goon) mijn liefste nu begeven,
Neen, doot komt neem my mee, laet haer niet gaen alleen,
Als ick maer by haer ben, is mijn ziel wel te vreen.
Hoe, soud' ick zijn absent, van u, ten kan niet wesen:
Soo ghy naer Pluto vaert, ick volch u sonder vreesen:
Sterft ghy, ick sterve mee, eer ben ick niet gherust,
Want mijn brandende hert, kan niet zijn uyt gheblust,
Als door u schoone Nimph, die alles kan verblijden,
Ach! helpt my nu (ô Goon) teghens dees storm te stryden.
Wel Hemon weet ghy wel, hoe Antigone vaert?
Ach laets' om mijnen't wil (ick bid u) zijn ghespaert.
Wel weet ghy wel dat sy ter doot toe is verwesen?
Ach jae, 'tis my gheseyt, daer uyt is dit gheresen.
Ick hoop dat ghy wilt doen in alles mijn ghebiedt.
Ia al wat ghy ghebiedt, van my seer haest gheschiet:
V Wetten sullen niet van my zijn overtreden.
Ghy spreeckt als het behoort, soo ick hoor aen u reden,
Maer siet wel dat de Min u hert niet over-heert,
De liefde tot een Maecht, doet dat het hert uyt teert:
Siet dat u vrye wil, door Min niet wert ghestolen.
Siet dat u hert niet brant, ghelijck gloeyende koolen.
Siet dat ghy Min bedwinght, want het rooft u u vreucht:
Want soo ghy quellen laet, ghy nimmer zijt verheucht.
Bant Minnen uyt u hert, en wilter niet op dencken,
Wat isser meer als Min die hert en ziel gaet krencken,
Denckt niet op Antigoon stelt die heel uyt u sin,
Laet u verleyden niet door wulpsicheyt van min.
Helaes hoe soud' ick soo de Min uyt 'thert gaen stellen,
En denckt daer gantsch niet op, laet haer liefd' u niet quellen.
Men sal een and're Maecht wel elders gaen ontbien.
Ach Vader 'tkan niet zijn, hoe soude dat gheschien?
| |
| |
Nochtans soo moet ghy heur om mijnen't wil begeven.
Hout ghy het met een Maecht die my gantsch niet en acht?
Neen, neen, ten sal niet zijn, daerom sulckx niet verwacht,
Sy sal nae Ach'ron toe, laet sy daer een gaen trouwen,
Want sy en hoeft van my noch mijn Wet niet ghehouwen.
'Tgeen dat sy heeft ghedaen, daer had sy in geen erch.
'twas niet een dingh alleen, maer al haer quaet gheterch
Verstoorde my veel meer als al de ander dinghen:
Daerom soo moet ick sien of ick haer niet kan dwinghen.
Tis onvoorsichticheyt, 'tgheen dat heur hier toe bracht,
Doen sy haer Broer begroef, sy heeft geen quaet ghedacht,
Twas maer uyt caritaet, 'twas maer uyt liefd' en trouwe.
Sy heeft soo veel ghedaen, d'welck haer noch sal berouwen.
'Tis nu ghelijck men seyt (onder d'ghemeene lien)
‘Dat over kleyn misdaet, groot wraecke sal gheschien.
Het groot gaet men voor by, en 'tkleyne men gaet wreecken.’
Wat hebt ghy teghen my soo stoutelijck te spreecken?
Een Prins en weet niet vaeck wat dat zijn lust begeert,
Wat hem dunckt wel te zijn, dat moet hem zijn vereert:
Doch ick en segghe niet dat ghy die sult ghelijcken,
Maer 'bid u dat ghy wilt u passy laten wijcken:
En wesen niet als veel (welcke wanen wijs te zijn
En willen nae geen raet hooren) ten sy door pijn.
Ick bid u Vader laet doch mijnen raet gheschieden,
Door opspraeck van het hof, en vand' ghemeene lieden.
Al is een Prins gheleert ten is voor hem geen schant,
Te leeren altemets, al van een slechte quant.
Wat meent ghy dat ick wil van u nu raet gaen leeren?
‘Neen: ghy noch niemant niet sullen dit stuck verweeren.
Men moet nae den persoon niet nemen zijnen raet:’
Maer nae den raet alleen soo't het goet is oft quaet.
Is het een goeden raet misdaden te bevryden?
Om quaden goet te doen, dat soud' mijn niet verblyden.
Ghy woud' wel dat ick dees Adders wou laten vry,
S'is waert men haer vergheeft, want quaet gaet sy verby:
Tgheen datse heeft ghedaen, is licht om te vergeven:
Ick bid u laetse vry, want s'is die my doet leven.
Neen, spreeckt daer niet meer af, ten sal alsoo niet zijn.
Soo moet ick in mijn graf, door groote rou en pijn.
Want sy is al mijn troost, sy is mijn hertens wenschen.
Wat vreemtheyt hoortmen hier?
Ach ick bedroefde mensche!
Een vyant soumen die bewijsen soo veel goet?
Ten was gheen vreemdelinck: maer 'twas haer eyghen bloet.
Het was heur eyghen Broer, die sy soo seer beminde.
Al waert haer eyghen Broer, sy hoort niet 'tonder-winden,
Daer baet geen beed noch wensch, sy sal nu sterven plat.
Sulcx en wort niet begheert van yemant inde stadt.
| |
| |
Niemants begeert ick volch, ick doe nae mijn ghemoede.
Mijn ghebodt die moet voort k'hou anders geen voor goede
Niemant sal my ghebien, ick volch mijn eyghen raet.
Volcht ghy u eyghen raet? dat is voorwaer wel quaedt.
Hoe zijt ghy niet subiect aen al u and're Heeren?
Neen ghy noch niemant niet sal my int minst niet leeren.
Spreeckt ghy daer niet meer af 'tis al verlooren moet.
Soo zijt ghy nu alleen, die my dees quel aen doet.
Een Prins is niet subiect aen d'Wet van zijn Province.
Ghy spreeckt als een Tyran, en niet ghelijck een Prince.
Derft ghy vermetel dwaes u Vader teghen staen?
Ghy doet de Maecht onrecht soo dit nu wert ghedaen,
Hoe zijt ghy soo verleyt, door een b'driech'lijcke Vrouwe?
S'is niet bedrieghelijck maer staech ront uyt in trouwe.
Gh' en sultse niet meer sien haer sterfdach die is hier.
Z'en sal al alleen niet gaen, ick volch heur goedertier.
Ghy slave van een Vrou, hoe laet ghy u verleyden?
Ick segh u soon laet af, of ghy sult sonder beyden
Eer datmen my mijn liefd' tot heur yet sal verbien,
Nochtans soo salse los al soumen my doen dooden.
Ick bid weest niet soo straf, wat is dat doch van nooden?
Ick sterf eer duysentmael eer ick heur missen wil.
Begint ghy wat te doen ick wed ick u haest stil.
Neen ghy noch niemant niet sal nu mijn wil beletten.
Ia al worden ghy dol, 'ksalt uyt mijn sin niet setten.
Nu segh ick u adieu, want ick nemmer weer keer
Eer dat ick heb volbrocht, mijn hert en ziels begeer.
Binnen.
Ach 'kben voor hem beswaert: de min die is beswaerlijck,
De min die is een hel, de min die is vervaerlijck,
De min die is verdriet, de min die is seer quaet.
Hy loopt waer dat hy wil ick gheef hem gheenen raet.
De passi vande liefd' is qualijck om te dwinghen.
Nochtans salmen mijn Wet voor alles niet verdringhen.
Wat doot meent ghy dees Maecht int ende aen te doen?
Voor eerst soo salmen haer met weynigh eten voen,
En in een donck're gat daer in geen Son in sal schijnen,
Daer machse met der tijt van hongers noot verdwijnen.
Dit is het lest besluyt dat sy nu hebben sal,
En 'tsal een Spiegel zijn aen veel binnen dees wal.
Dit is alsoo mijn wil, dit is nu mijn begeeren,
En aen dit sullen veel in tijts te deghe leeren.
Binnen.
|
|
Auteursrechtvrij