Tragedie ofte treur-spel, van Edipes en Antigone
(1618)–Willem de Baudous–
Auteursrechtvrij
[Folio E3v]
| |
Wat isser al ghewoels in dees' bedroefde Stede?
Wat isser al gheraes? wat isser al onvrede?
Wat isser al een quel door Minnens geyle bandt?
Wat isser al verdriet door Min die een vermant?
Wat isser al ghewelt? wat isser al te strijden?
Wat ister al pracktijck om eene te verblijden?
Wat isser meer als Min en Nijt die mijn Soon quelt?
Wat isser dat sijn hart en Siele meer ontstelt?
Ick loop, ick run, ick soeck rontom in alle hoecken,
Maer vind' hem nerghens niet, waer dat ick hem gae soecken.
Ick ken helaes bevreest, om 'tgheen dat gheseyt wort!
Ick ben helaes bevreest, de liefde hem verkort.
Mijn herte staet en trilt ick ben in duysent vreesen:
Om dat ick niet en weet waer dat hy nu mach wesen.
Het is om Antigoon daer sy om raest en tiert,
Het is alleen om heur dat sy helaes dus swiert,
Het is alleen heur dat hy dus heen gaet dwalen,
Het is alleen om heur dat hy niet meer gaet talen
Nae zijn Vaders ghebiedt, noch oock niet nae de mijn:
Welck doet mijn herte seer, of stellen in swaer pijn.
Gheen rust en heb ick niet tot dat ick hem sal vinden,
Mijn alderwaertste Soon, mijn liefste en beminden.
Noch een soo ga ick heen, en soeck hem over al,
En rust oock eerder niet eer ick hem vinden sal:
Hy is alleen mijn hert, hy is die my doet leven,
Hy is alleen mijn vreucht, hy is die my doet beven,
Hy is die mijn verheucht, hy is die my bedroeft,
Hy is alleen mijn doot soo hy noch langher toeft
Eer hy komt aenden dagh, soo moet zijn herte breecken,
Door quellingh en door rou die hier nu binnen steecken.
|
|