[1584.] rijcke te worden. Doch stracx daer nae nam hy een stout resoluyt ghemoed; hem selven wijs makende/ dat hy den Hemel hier mede verdient hadde; Hy sprac plat uyt, dat hy met dit feyt niet misdaen en hadde, ende dorst segghen/ dat hy nae den Hemel trock, om voor de Menschen te bidden, ende haren Advocaet by Godt te zijn: Elcke reyse weder-haelde hy/ende sprack/so hy dit niet ghedaen en hadde, dat hy het noch doen soude, zijnde het ampt van een goet onder-saet, te doen dat zijn Overicheyt hem beveelt &c. Ja doe hy uyt de pijn-camer quam/staende voor de Heeren/soo trock hy sijn wambays voor open/ ende toonende haer de striemen van de roeden op sijn borst/ sprack hy van hem selven/ghelijck eertijdts Pilatus van Christo, Ecce homo. Als de sententie aen hem is in't werck ghestelt/ soo heeft hy wonderlijcke patientie ghetoont / door noodt-dwinghende ghedult glorie soeckende/selfs doe stijn handt afghebrandt/ ende sijn vleys afghenepeu [1584.] wierdt/ en maeckte hy gheen groot ghetier noch misbaer / maer bedwanck hem selven/ tot groote verwonderinghe van alle de om-standers. Hy en wilde gheen Predicanten eenich ghehoor gheven / maer verachtte ende bespotte al hare ghetrouwe vermaninghen. Jn verscheydene Steden daer de Gheestelijckheyt vieren ende triumpheren wouden van weghen de doodt des Princen / en heeft het volck sulcx niet willen toe-laten: Binnen 'sHertoghen-bos de Geestelijckheyt niet durvende opentlijck vieren/vergaderde in de Dom-kercke / ende heeft aldaer met opene kelen ghesonghen Te Deum laudamus. Des avondts daer nae isser een schreckelijck onweder van donderen en blixemen opghestaen/daer door Thoren der Dom-kercke verbrandt is/sonder eenich huys in der Stadt te beschadighen.
Mirabilis est Deus in operibus suis.