Logo DBNL
De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus (2004)

De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus

(2004)–Carel Baten–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Een monnick wilde Doctor Faustus bekeeren.

DEse wonderlicke aventueren ende guychelspelen van Doctor Faustus en wierden niet alleene tot Erfort ruchtbaer, maer oock over het gantsche landt. Daeromme dat veel edelluyden ende heeren der omligghende landen na Erfort by hem quamen om met hem kennisse te maken, om wat wonderlicks van hem te siene ende te hooren, om daervan wat te moghen naseggen1. Ende mitsdien dese tsamencomste so groot was dattet te besorghen2 was dat haer de jonge jeucht daerinne soude mogen vererghert hebben ende sommige daerdoor souden moghen hebben vervoert gheweest, ghelijck die lichtelick tot alsulcken swarte consten lust crijcht, omdatse alsulcken dinghen maer voor een ghenoechte ende voor een guychelspel en achten ende niet en weten dat haerlieder salicheyt daeraen hangt, so warender sommige verstandige mannen die eenen minnebroeder3 (Doctor Clingheaant. ghenoemt) toespraken, mits dat hy seer gheschict was ende met Doctor Luter ende Doctor Langheaant. wel bekent was, denwelcken Doctor Faustus ooc wel kende, opdat hy desen Doctor Faustus wel ernstlic vermanen soude ende van alsulcken lichtvaerdicheyt soude straffen om te besiene oft hy hem noch uut des duyvels banden hadde connen trecken. Desen munnick nam den last aen ende ghinck by Fausto. Hy sprack hem int eerste4 vriendelick aen, daerna hart ende straf. Hy verclaerde hem den toren5 Gods ende de eewige verdoemenisse over hem, soo verre als hy in alsulcken duyvels wesen bleve persevererende6 ende seyde dat hy een fijn geleerder man was die hem wel andersins met God ende met eeren conde geneeren7. Daeromme dat hy alsulcken lichtveerdicheyt soude verlaeten, daertoe dat hy hem moghelick in zijne jonckheyt door den duyvel (die een leugenaer ende een moorder8 is) hadde laten verleyden. Dat hy oock zijne sonde voor Godt soude belijden ende om ghenade bidden. So soude hy noch connen tot ghenade gheraken, mitsdien dat de genade Gods alletijt open stont etc.. Doctor Faustus hoorde neerstelick na hetghene dat hy seyde, totdat hy teenemael uutgesproken hadde ende doen seyde hy: ‘Mijn goede heere, ick ghe-

loove wel, dat ghijt geerne goet met my saecht1. Ick weet oock sulcx altsamen seer wel wat ghy my voorgheseyt hebt, dan2 ick hebbe my al te seer verloopen ende met mijnen eyghen bloedt my aen den helschen duyvel verschreven dat ick met lijf ende siele hem in eeuwicheyt toebehooren soude. Hoe can ic dan van hem vry wesen oft hoe can ick geholpen worden?’ Den munnick antwoorde: ‘Sulcx can seer wel gheschieden, so verre als ghy Godt om zijn ghenade van herten aenroept ende bidt, warachtich berouu ende boete doet, alle uwe sonden Godt afbidt ende teenemael daervan afstaet3, oock van alsulcken tooverije ende duyvelsche gemeynschap onthout ende niemant meer en verarghert noch en verleyt. Dit doende so sullen wy messen4 voor u in onse clooster doen5, daerdoor dat ghy seer wel van den duyvel sult ontslagen worden.’ ‘Messe hier, messe daer’, seyde Faustus, ‘mijne ghelofte heeft my al te hert verbonden. Daertoe soo hebbe ick Godt moetwillich veracht ende ben meyneedich ende trouloos aen hem gheworden, den duyvel meer toebetrout6 als hem. Daerom dat ick niet meer wederomme tot hem ghecomen ofte zijne ghenaede die ick verschorst7 hebbe, geraken can. Daertoe so en waert niet eerlick noch roemelick dat men my nae soude segghen dat ick mijne obligatie8 ende mijnen seghel9, die ic met mijnen bloede onderteeckent ende gheschreven hebbe, wederroepen soude. Oock heeft my den duyvel eerlic ghehouden tgene dat hy my toegheseyt heeft. Daeromme dat ick hem oock redelick wille houden tghene dat ick hem toegheseyt ende verschreven hebbe.’ Doen ditte den munnick hoorde, wert hy toornich ende sprack: ‘Vaert dan alsoo voorts, ghy vervloect duyvelskindt, dewijle ghy u hier niet en wilt laten helpen ende niet beter en wilt hebben!’, scheydde also van hem ende gaf sulcx den rector van de universiteyt ende den magistraet te kennen, waerdoor dat hem gheboden wert uut de stadt te vertrecken. Ende aldus quam hy van Erfort wech.


Vorige Volgende