Logo DBNL
De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus (2004)

De warachtighe historie van doctor Johannes Faustus

(2004)–Carel Baten–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Hoe dat Doctor Faustus selve een gasterye hadde1.

ALS nu Doctor Faustus van Praghe wederom tot huys ghecomen was ende uut het hof van Oostenrijck ende van veel diversche vorsten, graven ende heeren die in des keysers hof waren, veel heerlicke gheschencken met hem ghebracht hadde, soo ghedachte hy aen het goede gheselschap die hem tot Erfort2, in ‘Den Ancker’, so wel ghetracteert hadden, welcken gheselschap hy wederom hoochelick begheerende was. Tot welcken eynde, opdat hy met deselve, die hem eens deels onbekent waren, breeder kennisse maken mochte ende tegens henlieden mochte dancbaer wesen, soo badt hy deselve altsamen wederom in zijn logement3 te gaste ghelijck hy niet verre van het groote collegium ghelogeert en was. Sy quamen altsamen seer gheerne ende dat niet alleene om eten ofte drincken, maer omdat sy hoopten wederom eenige vremde perten van hem te sien ghelijct oock geschiede. Want als sy quamen ende deen na dander inneghinck, soo en saghen sy noch vier noch roock noch eten noch drincken oft yet anders voor de hant. Maer sy en lieten haer niet mercken4, waren lustich ende sy dachten dat haren weert wel wist hoe dat hy zijne gasten behoorde te tracteren. Als sy nu altsamen ghecomen waren, badt hy haerlieder dat zijt haer niet en souden laten verdrieten; sy souden stracx gaen sitten. Daerna clopte hy met een mes op de tafel ende daer quam eenen in de camer ghetreden, ghelijck oft zijnen dienaer gheweest hadde, ende seyde: ‘Wat belieft u mijn heere?’ Doctor Faustus vraechde denselven: ‘Sydy5 oock rasch6?’ Hy antwoorde daerop: ‘Ja, so rasch als eenen pijl uut eenen boghe vlieghende.’ ‘O neen’, sprack Faustus, ‘ghy en sout my niet dienen. Gaet wederom vandaer ghy gecomen zijt.’ Daerna sloech hy noch eens op de tafel ende daer quam eenen anderen dienaer in de camer die ooc vraechde wat zijn begheeren was. Tot denwelcken Faustus seyde: ‘Segt my hoe snel dat ghy int reysen zijt.’ Hy antwoorde: ‘Gelijck den wint.’ ‘Dat is noch wat’, seyde Faustus. ‘nochtans en soudy my niet dienen. Vertreckt vandaer ghy ghecomen zijt.’ Corts daerna so clopte hy wederomme, de derde reyse, ende daer quam noch eenen ande-

ren inghetreden die heel suer sach1 ende seyde: ‘Wat wildy my?’ Faustus vraechde ende seyde: ‘Hoe rasch zijt ghy?’ Desen antwoorde: ‘Ick ben so rasch ende so snel als de gedachten des menschen.’ ‘Dit is den rechten man’, seyde Faustus ende hy stont op ende ghinc met hem buyten de camer. Hy sandt2 hem uut ende beval hem wat hy voor eten ende drincken halen soude ende in zijn huys bringhen soude, daermede3 hy zijne lieve gasten alderbest mochte tracteren. Ende als nu de tafel ghedect was, ghinc hy tot zijne gasten, vraechde oft haer beliefde te wasschen ende daerna aen tafel te sitten. Dit gheschiet wesende, soo quam stracx zijnen dienaer in de camer met twee ander gesellen ende setten neghen schotelen op tafel, deen na d’andere, ten dry reysen. Ende de schotelen waren boven toegedect, gelijck men te hove4 te doene pleech, in welcke schotelen dat alderley goede spijse ende venesoen was, ghelijck als alderley ghevogelte, alderley visschen, alderley ghestoofde spijse, pasteyen ende alderley ghesoden ende ghebraden gedierte die altsamen ten aldercostelicsten toegericht5 waren, sodatter sessendertich soorten van spijsen waren sonder de bancketterijen6 die men opt leste opdient. Alle schalen, bekers ende cannen wierden ledich op de tafel gheset. Ende alsser yemandt drincken wilde, soo vraechde hem Faustus wat hy voor wijn ofte bier begheerde. Ende alsulcken dranck alsser begheert was, alsulcken dranck wert er stracx in de canne, buten de venster staende, ghebracht die so versch was alsoft hy stracx in den kelder hadde ghetapt gheweest. Boven alle dese dinghen, soo wasser oock alderley snarenspel voorhanden, waerop dat eenen van zijnen dienaren so perfect was dattet niet mogelick en was dat yemant op aerden soo wel7 soude moghen hebben ghespeelt. Ja, hy conde oock menigerley snarenspel onder malcanderen doen gaen, soodat de luyte, den cromhoren, de dwerspijpe, de violons, de harpe etc. al onder malcanderen ghinghen, ende nochtans en sach men niemant als hem alleene. In somma: daer en was niet ghebreck8 dat tot de vrolickheyt dienstelick was. Aldus brochten sy den gheheelen nacht over, totdat het claer dach was ende totdat een yeghelick wederomme naer huys ghinck.


Vorige Volgende