Versteend zeewier

[p. 33]

Zwaar rust...

Zwaar rust de hand op het bord,
nog moe van de zwaai van het zwaard,
de stukken, in orde geschaard,
zijn door elkander gestort.

Iedere kosmos verwordt:
koning, noch toren, noch paard,
geen van die eens voor een kort
moment mochten staan, wordt gespaard.

De droom van bestand is een schim,
de naroem een ijdel bezit,
het uitzicht beloont niet de klim.

Het hemelse Groenland is wit
als de dood, met een vaalgrauwe lucht
vol bliksems en dondergerucht.