Versteend zeewier

[p. 32]

De zee besprong...

De zee besprong de murw gebeukte wering,
zodat het schuim mij in de ogen stoof,
en wind noch water week voor de bezwering,
die ik als grendel voor de palen schoof.

Ik zag mijn spreuk, die slap en krachtloos neerhing,
verworden tot een machteloze roof
der golven. En in deze samenzwering
van storm en oceaan brak mijn geloof:

De mens is niet geboren tot een koning,
zijn macht bestaat slechts bij de gratie van
een vreemde macht, bij wijze van beloning
voor 't zoet naar bed gaan. Elken avond kan
het buitenste geheim in onze woning
de kruispaal zetten of de wereldwan.