Versteend zeewier

[p. 25]

Harlekijn

De weeë nasmaak in de mond van vruchten
der verrotting, in het weke vlees
de glazen doornenkroon van schrik en vrees
belhamelt hij door ongekuiste kluchten.

Het regent geel-en-rose vogelvluchten.
Liefde is een doorgezaagde wees,
die schaterlachend uit haar kist verrees,
toen Harlekijn haar billen wilde luchten.

Geen straatrumoer verstoort nog de exquise
genoegens van Madame la Marquise
in 't eenzaam park met un petit abbé.

Maar Harlekijn hoort op zijn zolderkamer
't bevelend kloppen van houweel en hamer,
geklep van hoeven, schreeuwen: ‘Salome!’

[p. 26]