Versteend zeewier

[p. 23]

Blond welig zijn...

Blond welig zijn, omringd door zwarte kammen,
de nevel sluit gelijk een nauw gewaad,
de koude komt met harde horens rammen
het weke blozen van je teer gelaat.

Broos vlezen bloem in half bevrozen staat,
waarvan geen nacht de kleuren kan verlammen,
geen dichte mist de geuren in kan dammen,
die schoner bloeit naarmate ze vergaat.

Die, overdrijving van de nachtcacteeën,
bizarder dan de vreemdste orchideeën,
bevruchting wacht van haar onvruchtbaarheid,
de dorre stamper al in twee gebroken,
maar altijd nog bedwelmend wijd ontloken,
met zoeter honing bij en wesp verleidt.

[p. 24]