Versteend zeewier

[p. 11]

Hersteld Arcadié

De rotsen, die zich schamen naakt te zijn,
bekleden zich met geurig gras en bloemen,
waarover heel den dag de bijen zoemen
op zoek naar klaver, thijm en marjolein.

De leeuwerik staat in de lucht te roemen,
de donkre druif voorspelt een warme wijn,
het koren wint op 't struikgewas terrein
en niemand hoort men nood of zorgen noemen.

Althans zo wordt ons het verhaal verteld
van jeugd en schoonheid, liefde zonder doornen,
maar nergens wordt het kleine feit vermeld,
dat somtijds een van deze uitverkoornen,
die 't glas zag breken van den brozen droom,
zichzelf den dood gaf in de speelse stroom.