Gedichten. Deel 1

[p. LXII]

Inhoud Van de print voor het eerste boek.

DE Vestingboukonst, en de Muur van Amsterdam

Omvatten 't Y, vermoeit van slijm en veen te braeken;

Waer uit het week moeras op Pampus oorsprong nam.

De Zeevaert suft van vrees. de Wakkerheit, in 't waeken

Tot nut der Stad noit moê, vertroost haer in dien last,

En toont het huis ter Hart, met dubble watersluizen

Voorzien, om door het Y, van klevend slijm vermast,

Met eene zee van nat te schuuren, en te bruizen,

Die vlakken uit zijn kleed te wasschen uit den vloed.

De Zuiderzee, met twee zeehonden aengetogen,

Dekt deze watersmet bedeest met keurs en voet:

Maer d'onvermoeide konst, in zulk een ramp bewoogen,

Toont, hoe geen werktuig haer, dat schuuring maekt, ontbreekt.

De moddermolen dekt haer hooft, drie borsten zwellen

Van eeuwigh vloeiend zogh, dat konstenaren queekt.

De god des Aemstels ziet men verder zich ontstellen,

En weigren 't Beursgewelf te draegen op zijn hart,

Dat van Neptuin met kracht gedrukt wort op zijn lenden.

Al d'Aemstelingen staen verslaegen om zijn smart.

Hy zelf kromt zich vergeefs met steigeren en wenden.

Het nat schijnt uit zijn kruik te kruipen langs het strand.

Vrouw Thetys drijft met gelt uit haeren rijken hooren

De Nimfen op de vlucht. Merkuur geeft met zijn hand

Den Hulk, weleer van 't Y ten wapen uitverkoren,

Aen Ganimedes, om hem voort, op Pallas vond,

Te plaetsen in 't gestarnt, daer eertijts Argo stont.

[p. LXIII]