Het Hoog-lied van den heyligen ende wijsen koning ende propheet Salomon

Het sevenste kapittel.

De Bruyd wenscht meer en meer haer Bruyd'gom aen te kleven,
Verlangt dan dat de Heer sich wil in 't vleesch begeven:

Ook bidze dat sijn gunst haer nimmermeer en mis,

Gemerkt dat haere liefd tot hem onsterflijk is.

Op de wijse vanden lxxxj. Psalm.

 

1.

⁺ 'K Ben mijns Liefstens deel:

Want al sijn genoegen

Staet op mij geheel.

⁺ Komt mijn Lief, komt aen,

Komt en laet ons gaen,

En na 't veld ons voegen.

+ De Kerke.
1. Ik kome mijnen Liefsten toe: want sijne genegenheyd streckt tot mij,

+ 2. Komt mijn Liefste, laet ons te veldewaert uytgaen,ende op de dorpen vernachten.

[p. 31]

 

2.

 

En so 't dij behaegd,

 

T'saem daer overnachten.

 

⁺ En so haest het daegd,

 

Tot de bergen gaen,

 

Die vol wijngaerd staen,

 

Op de druyfkens achten.

 

 

 

3.

 

Of dat goedjen groeijd,

 

Ofze open rijsen,

 

Of 't granaet-bosch bloeijd,

 

Ende vruchtbaer sij:

 

Daer so wil ik dij

 

Mijne liefd bewijsen.

 

 

 

4.

 

⁺ Daer spreyd sich een geur

 

Vande lieve blommen,

 

En voor onse deur

 

Is een soete lucht

 

Van verscheyde vrucht,

 

Die mijn lief toekommen.

 

 

+ 3. Laet ons vroeg opstaen tot de wijn bergen: laet ons sien of de wijnstock bloeyd, of de kleyne druyfkens sich open doen, of de granaet-boomen bloeijen: daer sal ik dij mijne liefde geven.

+ 4. De liefelijke bloemen geven reuk ende voor onse poorten sijn alderleije kostelijke vruchten, so nieuwe, als oude: mijn Liefste, die beware ik voor dij.

j.

 

5.

 

⁺ Och waer mij gejond,

 

dat ik dij mijn broeder

 

Eens daer buyten vond,

 

Suygende de borst

 

In dijn drooge dorst

 

Van mijn lieve moeder.

 

 

 

6.

 

'K sou dij met een kus

 

Hertlijk blij onthalen:

 

En men sou mij dus

 

Langer niet versmaen.

 

⁺ Ik sou met dij gaen

 

In mijns moeders salen.

+ 5. Wie sal mij geven dat ik dij als mijnen broeder, de borsten mijner moeder suygende , daer buyten vonde, Ik soude dij kuszen, ende sy en souden mij niet versmaden.

+ 6. Ik soude dij leyden, ende in het huys mijner moeder brengen, daer soud gy mij leren: ik soude dij hypocras te drinken geven, ende zap van granaet-appelen.

[p. 32]

 

7.

 

En daer soud gy mij

 

Dijne wegen leren,

 

En ik soude dij

 

Soeten hypocras

 

En granaet-gewas

 

Dankbaerlijk vereren.

 

 

 

8.

 

⁺ Sijne slinker-hand

 

Doet mij 't hoofd noch richten,

 

D' and're is geplant

 

Onder mijne sij,

 

Dat hy mij bevrij

 

Voor den val, en 't swichten.

 

 

 

9.

 

⁺ Ik beswere u

 

Lieve Zions wijven,

 

Waerom soud gy nu

 

Dese liefd, en rust,

 

Tot het haer selfs lust,

 

Trachten te verdrijven?

 

 

+ 7. Sijne slinkerhand ligt onder mijnen hoofde, ende sijne rechterhand omhelsd mij.

+ 8. Ik beswere u gy dochteren van Jerusalem, waer om soudet gy dese liefde wecken ofte storen, tot dat het haer selfs luste.

ij.

10.

⁺ Wel toch wie is sy,

Die daer aen komt draven

Uyt de woestenij,

Ende sich begeeft,

Tot hem dien sy heeft

In het hert begraven?

11.

'k Heb dij opgeweckt

Onder d' appel-boomen,

Daerse lag gestreckt

Door kinds nood beswaerd

Die dij heeft gebaerd,

En in 't licht doen komen.

+ 9. Wie is sij, die daer uyt de woestijne opklimt, sich tot haeren liefsten voegende? Ik hebbe dij onder den appel-boom geweckt, daer dijne moeder dij gebaerd heeft, daer sij barensnood geleden heeft die dij ter wereld gebragt heeft.

[p. 33]

 

12.

 

⁺ 'Therten ingewand

 

Sij met mij behangen,

 

Druckt mij op de hand

 

Want de liefd is groot,

 

Sterker als de dood,

 

Die mij heeft bevangen.

 

 

 

13.

 

En haer yver hard,

 

Even als de graven,

 

En haer kolen-swart,

 

Ja een enk'le vlam,

 

Die van Gode quam,

 

Door sijn Geest, en gaven.

 

 

 

14.

 

⁺ Geene water-vloen

 

Konnen met hun stroomen

 

Haer te niete doen:

 

Niemands goed, noch haef,

 

Of hy 't alles gaef,

 

Kanse ook bekomen.

+ 10: Set mij als een segel op dijn herte, ende als een segel op dijnen arm: want de liefde is sterk al de dood, de yver is hard als het graf, haer kolen sijn vierige kolen, ende verterende vlammen Gods.

+ 11. Veele wateren en souden dese liefde niet konnen uytbluschen, ende de revieren selve en souden daer niet versuypen: al wilde iemand alle de goederen van sijn hys voor dese liefde geven, so soude hy evenwel veracht worden.