Het Hoog-lied van den heyligen ende wijsen koning ende propheet Salomon
(1629)–Samuel Ampzing–
AuteursrechtvrijVerklaringe des vijfden kapittels.
Ga naar margenoot+ 1. Ik had door tijdlijk heyl mij selven schier vergeten,
En was in mijn gemack vrij sorg'loos neergeseten,
Hoewel niet heel en al: dus ben ik door den Geest,
Van Christus uyt mijn slaep wat opgeweckt geweest,
Gewislijk die voor mij so veel hier heeft geleden,
En die ik daerom most mij selven gantsch besteden.
2. Maer (laes!) ik heb sijn stem ondankbaerlijk veracht,
| |
[pagina 21]
| |
En mijn gemack veel meer dan sijn bevel betracht.
3. Doch eynd'lijk is de Heer op mijn versuym geweken,
Doe sag ik eerst mijn quaed, mijn sonden, en gebreken,
En wat ik had gedaen: dies heb ik mij gequeld,
Dies was mij 't bang gemoed en 't hert in 't lijf ontsteld.
4. Doe schickte ik mijn hert den Heer daer plaetz te maken,
Dat hy verwaerdigd had door sijnen Geest te raken.
5. Maer (laes!) ik quam te laet: so leerde mij de tijd
Dat hy d' onachtsaemheyd met sijn vertreck kastijd:
Dies was ik heel bedroefd, te meer als ik sijn seggen
En mijn ondankbaerheyd ging angstig overleggen:
So socht ik hem dan aen, so riep ik tot den Heer,
Maer ik en vond hem niet, noch kreeg geen andwoord weer.
6. De Leraers van Gods Kerk, in plaetz van troost te geven
Verdobbelden mijn quaed, ja trachten na het leven
Van mijn benoude siel door hunne valsche leer,
En namen mij Gods woord, mijn veld-vaen, en geweer.
7. So kere ik mij dan tot Christus ledemaeten,
En bidde dat gy mij niet wilt verlegen laten.
Ik bid om uw gebed, dat mij door hunne kragt
'Tgevoelen van Gods gunst en troost sij weer-gebragt.
8. Wat deugden heeft dijn Lief voor alle and're menschen, Ga naar margenoot+
Om sijner liefden-band so hertelijk te wenschen,
En dat gy sijne gunst so vueriglijk begeert,
En ons tot dijne hulp so heftelijk besweert?
9. Kent gy den Here niet? hy is heel reyn van sonden, Ga naar margenoot+
En onse Middelaer door 't bloed van sijne wonden,
Sijn Evangelium, sijn lieve vrede-vaen,
Die maekt hem wel bekend, daer wy 'tsaem onderstaen.
10. Hy is warachtig God, en gaet ons meer te boven,
Dan 't goud voor al 't metael in waerden is te loven.
Hy is oneynd'lijk wijs, een duysend-konstenaer,
En daer toe liefelijk als 't swart gekrulde haer.
| |
[pagina 22]
| |
11. Sijn oord'len die sijn reyn, gelijk de duyven ogen,
En als een steen in't goud gantsch vast, en onbewogen.
12. Sijn soete vriend'lijkheyd die is so aengenaem,
Of yemand in een hof van soete bloemen quaem.
Sijn sprake die verquickt, gelijk of leli-bla'ren
En myrrh' tot goeden reuk te saem gebonden waren.
13. Sijn werken sijn volmaekt, en vast in sijnen raed
Gelijk een goude ring met kostlijk steen-zieraed:
Sijn waerheyd ende trou is t'aller tijd gebleken,
En is als reyn yvoor, dat vrij is van gebreken,
De daeden sijn bekend, 't bewijs daer van is hier,
D' exemp'len by de hand, en blinken als Saphier.
14. Sijn magt en wisze hulp de sijnen te bewaren
Staet zierlijk, ende vast, als marmer, en pilaeren,
Op sijn beloft gegrond, en op sijn woord geboud,
Dat schoon en durig is, gelijk het fijnste goud.
Sijn gunst is liefelijk, sijn heyl is hoog verheven,
Gelijk op Libanon de Zed'ren boven sweven.
15. Ook seg ik dit noch eens, sijn spraek is wonder soet.
Ten korsten, met een woord, mijn Lief is enkel goed.
Ga naar margenoot+ 16. Nu weten wy sijn deugd en d' oorsaek dijns verlangen.
Maer wijst ons nu den weg van sijne vlugt, en gangen.
Waer is hy heen gegaen? waer heeft hy sich gekeerd?
So willen wy dan doen het geen dat gy begeert.
Ga naar margenoot+ 17. Hy is met sijne gunst en Geest by sijne Kerken,
Of wy door onse schuld sulkx altijd niet en merken,
Daer is sijn lust, en vreugd: dat yder vruchten draegt,
En hy die plucken mag, dat is dat hem behaegd.
18. So wil ik geenzins dan den moed verloren geven,
Ik blijve by den Heer, hy is mijn heyl, en leven,
Ik kom den Here toe, en hy is ook de mijn,
Mijn Harder, en mijn Heer: hy weyd en troost de sijn.
|
|