Beschryvinge ende lof der stad Haerlem in Holland
(1628)–Samuel Ampzing–
AuteursrechtvrijDese verzen staen onder sijne Afbeeldinge.
Den eersten Sender mag ik mij wel gaen beroemen
Van het Herdoops geslacht, maer niet tot haerder vromen:
Want grouwelen seer veel heb ik ook me bedreven,
En mij is voor mijn deel een Ga naar margenoot* lood door 't lijf gegeven.
Maer sal ik Velsius ook hier ter ste verhalen?
Sijn sinnen raekten hem op't hollen ende dwalen
In sijnen ouderdom, het was meer raserij
Door 'tbreken van sijn hoofd, als aerd van ketterij.
Ga naar margenoot+Pieter Bor in sijn Dertiende Boek. In desen jaere 1578. heeft Doctor Iustus Velsius Haganus hem veel onthouden binnen Haerlem, Leyden, ende den Hage, ende andere plaetzen in Holland, ende heeft hem uytgegeven dat hy van Gode gesonden was de menschen voor het eeuwige verderf te waerschouwen, heeft hier ende daer enige predikatien voor eerst secretelick gedaen, daer na op publijke plaetzen, heeft sich beroemd sijne lere met myrakelen te bevestigen, ende is gebeurd binnen Haerlem, dat hy wesende ten huyse van Mr. Jan van Suren, hem beroemde dat hy van Gode gesonden was, omme de geheele wereld te reformeren, ende naer enige propoosten heeft hy geseyd, men soude aldaer doen brengen Mr. Gerrit van Ravensbergen, wesende een Rechtsgeleerde aldaer wel bekend, ende was de schoonvader van den Burgemeester Mr. Gerrit Stuver. Dese was lange | |
[pagina 459]
| |
jaeren blind geweest, die soude hy siende maken: maer als hem werde gevraegd of hy 'tselve met medicijn doen soude, also hy Doctor in de Medicijnen was, hy seyde neen, maer myrakeleuselijken, op een ogenblick tijds, tot betoninge van dat hy van God was gesonden, welke Ravensbergen aldaer gebragt ende geleyd sijnde, is hy in een kamer aldaer gebragt, ende naer dat men hem geseyd hadde, waerom hy aldaer was ontboden, so is Justus Velsius op sijn knijen gevallen, ende heeft een gebed tot God gedaen, ende 'tselve voleyndigd sijnde is hy opgestaen, ende heeft den voorschreven Ravensbergen tot driemael gesproken, dat hy sijne ogen op doen, ende den dag des Heren aenschouwen soude, dan sijn gesicht en werde hier deur niet gebeterd, ende bleef in eenen doene: doe heeft Velsius gevraegd, of hy ook geloofd hadde, dat hy, als hy die woorden sprak, doet u ogen op, etc. dat hy sijn gesicht weder krijgen soude; Ravensbergen andwoorde, neen, dat hy 't niet en hadde geloofd: so ist dan, seyde Velsius, u schuld, ende niet de mijne, dat gy niet en siet, want so gy geloofd had, soud gy ontwijfelijk u gesichte gekregen hebben. [Meer is alhier te Haerlem niet voorgevallen: dat elders geschied is, en raekt onse Stad niet, die daer toe niettemin lust heeft, die kan 't ter selver plaetze lesen.] Dese Justus Velsius is de selve geweest die Guicciardin gedenkt in sijn beschrijvinge van Nederland onder de geleerde mannen gesproten uyt den Hage, noemd hem een treffelick Medicijn-meester, ende groot Philosooph, die veel heeft geschreven, somen insonderheyd mag sien in de algemeyne Bibliotheke van Gesnerus. Hy was in dese tijd als hy hem voor sodanigen Theologus ende van God gesonden Dienaer Gods uyt gaf een geheel oud man, so dat enige meenden, dat hy door te veel studerens in sijn ouderdom, in sijn verstand ende sinnen gekrenkt was: andere hielden daer seer veel van, maer het beroemen van het doen sijnder myrakelen, daer niet van en quam, benam hem alle sijne aensienlickheyd, ende kreeg weynig aenhangs, die nochtans scheen dat hy sochte. Idem Ibid. Dus socht de Satan vast door swaerd en ketterijen
Den loop van Godes Woord en Waerheyd af te snijen,
Op dat hy meester bleef, en Godes eer vertrad,
En noch voordaen 't gebied en 't volle seggen had.
Noch ist gelijk een vuer en blixem voordgelopen,
Het bloed doet Godes Kerk een meerder deure open,
De ketterije maekt de vromen maer bekend,
En als God werken wil, wie heeft het oyt gewend?
Wat dan de Satan dee, Gods Woord is doorgebroken,
En sijne waerde Kerk is als een roos ontloken,
Ons lieve Vaderland, en lieve Vaderstad,
Genieten dese gaef, en kostelije schat.
|
|