Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijVertroostinge voor de onnosele en bedroefde ingesetene van Hollandt,
| |
[pagina 447]
| |
Den hemel handelt u naer wensch;
En ghy en kunt haer gunst niet achten?
Den loon van tachtigh jaren strijt,
Den roem van uw verslagen knechten,
De vrucht des VredesGa naar voetnoot(a) waert ghy quijt,
Soo dese slachGa naar voetnoot(b) u niet en rechte.
Doen treurde Romen, en had reên
Doen haer 't meyneedigh swaertGa naar voetnoot(c) bestreefde,
Doen Cicer's neck wierd door-gesneen,
En d'een of d'andre Brutus sneefde;
Omdat sy sonder baet of nut
Soo jammerlyck sagh gaen verloren
Het herte-bloedGa naar voetnoot(d), dat tot een stut
Van hare vryheyd was geboren.
Maer doe van drie gebroedersGa naar voetnoot(e), twee
Het rijck met harenGa naar voetnoot1 val bevesten,
Doen Decius sijn offer dêe
En Curtius de brand-poel leste:
Doe roemde sy in haer gemoed
De dapp're daden van haer helden
En trooste sich 't gestorte bloed
Dat sijn verlies soo wel vergelde.
Ghy meê getrouwe Batavier
Gevoelde in uw hert de wonden
Der gener, die het swaerd en 't vier
Van dwingelanden vaeck verslonden.
| |
[pagina 448]
| |
Doe eenGa naar voetnoot(f) bloed-dorstige Tyran
U tot in 't hert toe wou verheeren,
Of doen een trotsen EngelsmanGa naar voetnoot(g)
U op een Schotse kam wou scheeren.
Of doen uw eygen Mede-broers
Door vier-en-twintigh valsche tuygenGa naar voetnoot(h)
Den trouwen stierman uwes roers
Voor 't onrechtveerdigh swaerd de'en buygen.
Maer doen uw burgers in het veld
Om lijf en goed en vryheyd vochten,
En stuyten het uytheems geweld,
Schoon dat sy 't met de dood bekochten.
Die dood was in sich self soo schoon,
En soo volkomen in sijn deughden;
Dat ghy u troosten in den loonGa naar voetnoot(i),
En niet een traen liet als van vreughde.
Nochtans en heeft ons al haer kracht
Niet als van Meester doen verand'ren,
Al wat sy heeft te weegh gebracht,
Is d'eene slaverny voor d'andreGa naar voetnoot(k).
U dood alleen Doorluchte Heer
Heeft alle heerschappy verdreven,
Den vromen sijn ontrocken eer
En 't Land sijn vryheydGa naar voetnoot(l) weer-gegeven.
| |
[pagina 449]
| |
Door die komt recht en rêen weer op,
Door die raeckt weer de deught op 't kussen,
Door die krijght list en dwangh de schop,
Door die en dorst geen schelm meer mussenGa naar voetnoot(m).
Ghy and'renGa naar voetnoot(n), die om gelt en goed
Tot grootermaeckingh van uw erven,
Gestort hebt uw staetsuchtigh bloed,
Swijght, ditGa naar voetnoot(o) is voor de vryheyd sterven.
Dit is in eenen oogenblijck
Het landt meer nuts en voordeels baren
Als door soo meenigh duysend lijck
Is by-gebracht in tachtigh jaeren.
O groote ziel, ô dapp'ren held!
Die noyt als t' onsen voordeel stryde,
Die levend' ons van 't Spaens geweld
En stervende van 't uw' bevryde.
U roem verwelcke nimmermeer,
En wil u 't Land recht danckbaer wesen,
't Betrouwe noyt een ander Heer
De plaets, daer ghy sijt uyt-geresen!
Ghy, VadersGa naar voetnoot(p) van het vaderland,
Die nu bevrijd van juck en boeyen,
Het groote stuyr hebt in de hand
Van 't schip daer w'allegaer aen roeyen,
Ontfanght met danckbaerheyd de gunst,
Die u den hemel doet ontluycken,
En voeght de liefde by de kunst
Om die met eendracht te gebruycken.
Ghy weet, waer dat de schoe u wringht
| |
[pagina 450]
| |
En hoe ghy 't quaed kunt van u weeren;
En neemt geen hulp meer die u dwinght
En laet u van geen knecht verheeren.
Al maeckt het Zeeland wat te BoutGa naar voetnoot(q)
Al laet zich Utrecht over-ReedenGa naar voetnoot(r):
Wy hebben onsen Os in 't soutGa naar voetnoot(s);
Daer geld geen hoofd meer, maer de leden.
|
|