Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Afscheyt van Amsterdam.

[Geschreven op de Rijnstroom, by 't Bingher Loch, 12 Sept. 1649, door Reinier Anslo, van Noordsche afkomst, werd geb. te Amsterdam, in 1626. Hij reisde naar Italië; werd in het Jubeljaar 1650 te Rome Katholiek, zag zich aldaar door Koningin Christina van Zweden met een gouden keten begiftigd, en † te Perugia in 1669.]

Hier, daer de Rijn met radde watren stroomt
Door bergen hart van steenen, vol geboomt

Of Wijngaertrancken,

Hier reys ick heen; maer ghy, mijn voedstervliet,
Mijn Amstelstroom, al zie ik u hier niet,

Ick wil u dancken

Voor al uw gunst, waer van ick roem en boogh.
O Waternimf, ghy zijt my uyt het oogh,

Niet uyt het herte.

't Is waer, mijn Stadt, dat ick van u niet langh
Ben afgeweest, maer 't is my reets te bangh

En groote smerte:

[p. 446]

 

Mijn hart werdt flauw als 't denckt om al zijn bloedt,

 

Om vriendt en vremt, in mijn zoo teer gemoedt

 

Zoo diep gekroopen;

 

Ick acht my aen mijn baeckermat verplicht,

 

En doen ick nu uyt Hollandt in het Sticht

 

Was uytgeloopen,

 

Toen keerde ick my heel twyfflent langhs de brugh

 

By Niewersluys tot driemael toe te rugh

 

Na Amstels vesten,

 

Tot dat mijn geest, bevangen met een toght

 

Tot reyzen, my weer aen het reyzen brocht,

 

En sprack op 't leste:

 

Op, maeckt u op, om met een hooge toon

 

Te Romen, voor des Tybers Myterkroon

 

Latijn te spreecken.

 

Ick stondt verbaest en even als die geen

 

Die voorwaerts drijft, en door de stroomen heen

 

Niet ziet te breecken;

 

Maer siet nogh eens, zoo ver nu van de kant,

 

Zoo deerlijck om na 't lieve Vaderlandt,

 

Zoo waert als 't leven:

 

Zoo is 't met mijn, die om het Roomsche Feest

 

U, die zoo langh my zijt zoo lief geweest,

 

Nu moet begeven.