Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

(1852)–J.A. Alberdingk Thijm– rechtenstatus


Wereldsche wellusten, strikken der zielen. [Door J.H. Krul. Zie bl. 435. Dit stukjen (1644) ging tot een geliefd volksliedtjen over. Oorsp. sp.] Mach men niet te recht gelijken Dese wereld by een val? Wereld, die aen ons doet blijken Dat hy ons bedriegen zal. Wereld! gy lokt mijn gemoet, Als de val het muysjen doet. Satan (om de ziel te vangen) Heeft het lok-aes van zijn vreugd In des werelds val gehangen, Tot bekoring voor mijn jeugd; En hy lokt my met dat zoet, Als de val het muysjen doet. 't Muysjen (in de val getogen Door de graegte tot het aes) Voelt zich onverziens bedrogen, En 't beklaegt zijn lust helaes! En het vind zich heel bedroefd, Om een weynig naeuw geproeft. Rijkdom, wellust, werelds eere Staed-sucht, pracht en hovaerdy, Daer beneffens te begeere Wellust, weelde, lekkerny: 't Is maer voor een korten tijd Daer de ziel zoo lang om lijd.
[pagina 437]
Eer men 't aes begint te proeven, Valt de val van 't leven toe, En de ziel raekt in bedroeven, Want men leefd men weet niet hoe, Heden is men rijk en groot, Morgen leyd het lichaem dood.