Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Alles zijn Tijd.

Schimp noch Ernst, by 't vrienden mael,

Past niet onder 't soet onthael.

[Door Dirck Pietersz, bijgen. Pers, geb. in 't laatst der Zestiende Eeuw; boekverkooper te Amsterdam; † omstreeks 1650. Hij is ook auteur van de stukken boven medegedeeld bl. 68 en 282.]

Menigh wil by dranck en spijs ‘wesen wijs,

Schoon hy is van Wijn beschoncken,

Daer doch yder kan bespien,’ dat dees li'en,

Zijn van sotte grillen droncken.

[p. 396]

 

d'Een heeft uit de Heylge Schrift ‘wat gesift,

 

Schoon hy is geheel bestoven,

 

En om dat hy reeden mist’ soeckt hy twist,

 

En een hayr in tween te kloven.

 

 

 

d'Ander roemter van sijn goed ‘dat sijn bloedt,

 

Daelt van Adelijcken stamme,

 

En verguyst een ander Man’ die alsdan,

 

Sich daer over sal vergrammen.

 

 

 

d'Eene heeft een trotse sin ‘als een spin,

 

Steeckt hy, met sijn schamper spreecken,

 

Dat een ander dapper spijt’ die verwijt,

 

Hem sijn eygene gebreecken.

 

 

 

d'Eene wrockt en soeckt krackeel’; evenveel,

 

Wie dat slechts met hem wil schelden;

 

Hier door krijght hy 't in den bol’, en als dol,

 

Doet hy sijne wijsheyt melden.

 

 

 

‘Wildy nae de reeden sien’, schouwt dees lien,

 

‘Die in Wijn haer wijsheyt rooyen¹.

 

Dus, wilt noyt in vuyl gesnap’ of geklap,

 

‘Roosen voor de verckens strooyen.

 

 

 

‘Weest dan by het Vrienden mael’ soet van tael,

 

‘Menght geen errenstige saecken

 

Onder 't vrolijcke gerecht’ daer gevecht,

 

Twist of onlust, uyt sou raecken.

 

 

 

‘Och wat komt uyt vrolijckheyt’ menigh leyt,

 

‘En wat onrust raeckter vooren?

 

Dus brenght nimmer in 't gelach’ voor den dagh,

 

‘Dat s' u droncken wijsheyt hooren.

 

 

 

‘Wijsheyt eyscht een sobre mond’ en een grond,

 

‘Dieder kan in 't duyster lichten:

 

Sy soeckt eensaemheyt en rust’ daer met lust,

 

‘d'Eene kan den and'ren stichten.

1 Uitschieten.