Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijAen Daniel Seghers, uytnemende bloem-schilder, met mijn' heilighe daghenGa naar voetnoot1.[Huygens aan den Pater Jezuïet Seghers, geb. 1590, † 2 Nov. 1661.] Werpt een médoogend oogh op mijn' verwelckte Bloemen,
Bloem-schepper onder God: sy konnen sich niet roemen
| |
[pagina 392]
| |
Yet Segherlijcks te zijn: die daer nae trachten souw,
Most sich vermeten wat Natuer, de wijse vrouw,
Niet onderstaen en derf. 'T zijn sterffelicke bladen,
Die self in haer geboort met dorheit zijn beladen,
En wasschende vergaen. daer d' uw onsterffelijck
Geen end en sullen sien dan in des werelds lijck.
'T zijn Bloemen niettemin; maer uyt Hollandsche veenen
En poelen voortgebracht; 'T zijn torven, hard als steenen,
Maer waterigh van aert; en evenwel wat warm:
Warm, als eens sondaers ziel ontsteken in gekarm.
Mishaeght u haer gesicht: neemt eenighsins genoegen
In 't wonderlick gewasch der struycken diese droegen;
En seght, de vrucht is slecht: maer 't is een seldsaem land,
Daer vlam uyt slijck ontstaet, en 't vier in 't water brandt.
|
|