Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Zwanen-sang,
van een geloovige ziele, voor haer scheyden uyt het lichaem.

[Door B. Busschoff, Dienaer der gemeynte Jesu Christi (Predikant) binnen Utreght in de 1^e helft der XVII^e E. † 1639.]

Voys: Mijne Harp bekleed met Rouwe.

Witte Zwaen die van te voren,

Geeft soo dooven klanck,

En ontrent de Dood laet hooren,

Een seer soeten Sanck:

Sal mijn Ziel snee wit gewassen,

In het Bad soo dier,

Sang en dank oock niet wel passen,

Eer sy scheyd van hier?

Ziel, het koyken sal haest breken,

Dat u hier besluyt,

Haest sult gy den Hals op-steken,

[p. 362]

 

En vry vliegen uyt;

 

Als een Duyf haer vlercken roeret,

 

Om de lucht te slaen,

 

Sult gy werden op-gevoeret,

 

Daer gy komt van daen.

 

 

 

Wacker op dan voor u ende,

 

Singt noch eens een Liedt,

 

Nu gy 't lest van u elende,

 

Dicht voor oogen siet.

 

Schippers als sy d'Haven naken,

 

Of een goede Ree,

 

Plegen vreugde-sang te maken,

 

Dat het klinckt in Zee.

 

 

 

Raeckt mijn lippen met een kole,

 

Heer van u Altaer,

 

Spant gy selfs op myn Fiole

 

d'Helder yver-snaer:

 

Steeckt gy met u eygen aessem,

 

Mijn Danck-offer aen,

 

Dat mijn roock en soeten waessem

 

Mach naer boven gaen.

 

 

 

Godt ick heb wel duysend reden

 

U te singen lof,

 

Meer zijn u barmhertigheden,

 

Als 't ontelbaer stof:

 

Uwen Hemel druypt van zegen

 

Meer in overvloet,

 

Als een geylen rijpen Regen

 

In den Somer doet.

 

 

 

'k Sal maer singen van de leste,

 

Die ghy my nu schenckt,

 

Die de Kroon is van de reste,

 

Als men 't wel bedenckt,

 

Dat gy my laet gaen in vrede,

 

In die hoop ontbind,

 

Dat ick Erven sal die Stede,

 

Daer men u oock vind.

 

 

[p. 363]

 

Wat soud my den Hemel helpen,

 

Soud' gy daer niet zijn?

 

Niet en kan mijn droefheyd stelpen,

 

Als u soet Aenschijn.

 

'k Hoop u Aenschijn haest t'aenschouwen

 

Als men 't dáer aen-siet,

 

Daerom al des Doods benouwen

 

Vrees of acht ick niet.

 

 

 

Kom Dood-Vyand, komt vry heden,

 

Proeft aen my uw' macht,

 

'k Sal u onder voeten treden,

 

In mijns Heeren kracht,

 

'k Weet dat u dien fellen prickel

 

Is uyt d'Hand gedraeyt,

 

't Boose scherp van uwen zickel

 

Is langh uyt-gemaeyt.

 

 

 

Wel is waer gy zijt de laetste

 

Die my biet den strijt

 

Maer ick weet dat gy de quaetste

 

Nergens nae en zijt.

 

d'Helsche Leeuw heeft dickwils moedigh,

 

My wel hard gedruckt,

 

Maer God Lof sijn stormen bloedigh

 

Zijn hem niet geluckt.

 

 

 

'k Heb de Wereld moeten wachten,

 

Die in 't bose leyd

 

Die somtijds dreygt met haer krachten,

 

En somtijds weer vleyd,

 

Maer door haer geweld of lagen,

 

Ben ick niet gevelt,

 

Danck zy God die voor de slagen,

 

Als mijn Schild hem stelt.

 

 

 

't Boose Vleesch komt my noch nader,

 

Dat ik met my draegh,

 

Dien Huys-Vyand, dien Verrader,

 

Plaeght my alle daeg,

 

'k Val dan onder dan weer boven,

 

'k Hael nu schand, dan eer,

[p. 364]

 

Godt die Eeuwig is te loven,

 

Helpt en sterckt my seer.

 

 

 

Dese hebb' ick onder d'oogen

 

In Gods Naem gegaen,

 

'k Ben oock in dien Naem bewogen,

 

Tegen u te staen,

 

Sonder schrick of sonder vreese,

 

Als een Oorlogs Man,

 

Want gy hebt noch pijl noch peese,

 

Die my schaden kan.

 

 

 

'k Sie den prijs door my bevochten,

 

'k Sie den groen Lauw'rier,

 

Door de Ving'ren Gods gevlochten,

 

Die mijn Hoofd vercier':

 

God die my hebt leeren strijden,

 

En u macht getoont

 

In mijn zwackheyd t'allen tijden,

 

Gy zijt waerd Gekroont¹.

 

 

 

Kroont gy my, Gy kroont u Wercken,

 

Die gy doet aen my,

 

Gy sult my in 't laetst verstercken,

 

Trouw'lijck blijven by;

 

Sult my door de Dood doen dringen

 

In uw' hoog Paleys,

 

Daer ik steedts uw' lof sal singen

 

Voor behouden reys.

1 Gij verdient de kroon.