Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Inkonsequentie.

[Door Camphuysen, uit zijn bovengen. gedicht]

[Ach, hoe menig, menig] dichter, die maer gonst en voordeel socht,
Of[alleenig] om een eertjen [sijne] konst te voorschijn brocht,
Die de stof nam om de woorden, niet de woorden om de stof;
En uyt eenen selven rocken wist te spinnen fijn en grof;
Die uyt eene selve borne soet en bitter water schonck
En van daeg ter eer van Christus, morghen we'er van Bachus songk¹
Die, als strenge Wijsheyts-liever, deuchd en heyl'ge zeden dreef
En stracx met deselve penne sotte minne-rancken schreef.
Ach, wat tijden! waer in Wijsheyt, Duechde, Godt en 't eeuwig goet
Eens verwaenden Werelts minners Pen- en Mont-stof wesen moet.
Doch vergeefs bespot men God niet. Dies, of uwe Pen ne'er-legt;
Of, wilt gy van deuchde reden, meynt en doet eerst 't geen gy segt.
Lijdelijcker is 't en nutter dat men al-tijdt sotheydt schrijft,
Dan sijn Penne wijs laet wesen als-men selfs noch onwijs blijft.
Waer is stercker tegen-tuyge en meer leerlings-hindernis
Dan daer of gemoedt of wercken roepen dat 'et leugen is?
Grondt by mondt. En daet by praet. VVant waermen anders doet dan seyt

1 (Dit schijnt te slaan op Daniël Heins - zie bl. 20.)

[p. 250]

 

Wordt de Waerheyt schelmsch verraden van de Man wiens tong haer vleyt.

 

Vrucht'loos preeckt men van de Deuchde, soo lang 't leven tegen preeckt.

 

Uyt en In moet eenig wesen. Schijn voor Sijn bouwt niet, maer breeckt.