Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijNero.[Uit Willem van den Nieuwelandts treurspel Domitius Nero (reeds van vóor 1618); geb. te Andwerpen, 1584; † 1635.] Brittanicus den Prins, wordt veerthien jaeren out.
En voor den staet van 't rijck in 't spreken al te stout:
Hy vreest hem niet voor my, al spelende te singhen,
Dat ick hem 't rijck ontroof, en dat ick hem wil dwingen:
Dees woorden, met het gheen dat myne moeder tracht,
Sou lichtelijcken doen verliesen myne macht,
T'en waer dat syne doodt haer dé haer hope derven.
Gaet henen, gy, terstond, en doet den jonghen sterven!
De ruste van het rijck vereyst het, daerom gaet!
Anicetus.
Den Keyserlijcken wil geschiede met der daedt.
Nero.
De Hemel die en kan maer eenen Phoebus draghen;
Dat bleeck als Phaëton wou sitten op den waghen:
Hoe sou dan 't Roomsche rijck, dat niet en is soo groot,
Verdraghen dat daer meer sou wesen als een hootGa naar voetnoot1?
| |
[pagina 232]
| |
Neen, ick moet zijn alleen; alleen moet ick ghebieden,
En dat ick wil dat sal naer mynen wensch gheschieden.
Den Al sal eer vergaen, met al het aertsche cruyt,
Eer ick verandren wil, van 't geen ick eens besluyt.
Euphrates sal veeleer de berghen teghenloopen,
En Janus weder sien de jaeren, langhverloopen,
Eer ick om imants wil herroepen sal den last
Die Anicetus is, voorsichtelijck, belast.
De rust sal ick in 't rijck, door mijn ghewelt, versorghen,
Al sou ick 't halve rijck doen dooden en verworghen!
|
|