Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Psalm VIII.

[Door Anna Roemers.]

O groote God! ô Heer vol heerlickheden!

Groot wert geroemt all' omme hier beneden

V groote naem, jae 't aertrijck is te cleen,

Maer streckt sich wijt boven den Hemel heen.

Daer krachtich van ghetuyghen swacke dinghen,

De montjes kleen van teeder suyghelinghen

Maken beschaemt, betuetert, en versuft

V vyant, en den wreecker gans verbluft.

Maer als ick met opmercking gae aenschouwen,

Vw handen werck, de hemelsche ghebouwen,

[p. 219]

 

't Ghetintel van de sterren, en de maen,

 

Die seker vast niet uyt haer tret en gaen;

 

 

 

Verwondert seyt mijn hert, ô God almachtich!

 

Wat is de mensch, dat ghy hem zijt gedachtich,

 

Een 's menschen kint van stof, van slijck, van aerdt,

 

Vereert ghy, en maeckt uwer sorghe waert.

 

 

 

't Heeft u behaeght hem mildelick te deelen

 

Veel gaven groot, en niet veel doen verscheelen,

 

Van d'Englen self, vervult met overvloet,

 

Heerlick verciert, gekroont met eer en goet.

 

 

 

Ghy hebt hem over 't maecksel uwer handen

 

Een heer ghestelt van zee, van stroom, en landen,

 

En al het geen daer inne leeft en sweeft

 

Ghy t'eenemael hem te regeren gheeft.

 

 

 

De ossen die met graghe tanden meyen

 

Het weelich gras van vette klaver-weyen,

 

De schapen, en al 't vee dat sich op 't velt

 

Gheneert, heeft God onder sijn macht ghestelt.

 

 

 

De voghels die de dunne lucht beswieren,

 

Met pluymen licht, en singhent tierelieren,

 

En al wat swemt in poel, in beeck, in zee,

 

Moet onder hem gehoorzaam zijn en dwee.

 

 

 

O eeuwich God! ô Heer der Heeren waerdich,

 

Hoe wonderbaer? hoe helder? en hoe vaerdich,

 

Soo klinckt u roem, door al de weerelt wijt

 

En kundicht af dat ghy de Heere zijt.