Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

[p. 218]

Taalverbastering.

[Onder het opschrift: Solus vult scire videri¹.]

Ick weet niet wat het is met onse Neder-landers,
Want nevens hare taal soo spreken sy noch anders,

Het is haar niet ghenoegh te spreken hare taal,

Sy spreken Fransch, end Schots, Latijn, end als de Waal,

Sy weten 't als een Kock te menghen, end te scherven,
Om soo quansuys wat eers by and're te verwerven,

De eene seyt, bon jour mijn Heer, de and're weer

Seyd bona dies Heer, end' swets soo even seer.

De grace, neen Monsieur, excuse moy sy spreken,
En als sy spreken soo, een ander schijnt een leecken²,

Dan koomter oock Signoor, end maact den Spaanschen geck,

In plaatse van den dagh, is Dillo³ nu ten treck.

Van waar komt ons dit toe, te menghen soo de talen,
End' dan van dees een woord, end' dan van die te halen,

Ist schaarsheyd in de taal? verwert ons die de spraack?

Neen: d'hooghmoed die ons quelt is oorsaack van de saack.

1 Het is de wetenschap alleen te doen om gezien te worden.

2 Leek.

3 (Een zijdgeweer?)