Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijWelkomstlied aan Anna Roemers in Zeeland.[Door Simon van Beaumont; geb. te Dordrecht, in 1574; in 1606 Pensionaris van Middelburg; in 1627 van Rotterdam; herhaaldelijk in gezantschappen gebruikt; † 1654. Anna vertrok weêr uit Middelburg 11 Juli, 1622.]
Herderinnen:
Segt ons, ghy Herders van dit lant,
Waerom waerom naer u verstant
In dese lest-gheleden daghen
Heeft Zephyrus soo soet ghewaeyt,
En bloemkens over 't velt ghesaeyt
Meer dan het is ghewoon te draghen?
En waerom sendt de Son nu neer
Soo lieffelick ghetempert weer,
Die ons soo vierich plach te branden
Int velt, wanneer den heeten HontGa naar voetnoot1
Soo naer by sijnen waghen stont,
En dede splijten 't kley der landen.
| |
[pagina 211]
| |
De moesel klinckt door 't gansche velt,
Geen herder meer sijn schapen telt,
Pan selver slaet de kudden gade;
Men vreest voor dieven, wolf, noch vos,
Valeyen, weyen, bergh, en bos
Zijn vol van blyschap, vry van schade.
Diana sien wy dach aen dach
Ten danse gaen, meer dan sy plach,
De Nymphen al zijn dol van vreugden,
Schoon Chloris, wacker Amaril
Philemon gheestich, off Myrtil
Haer noyt met singen soo verheugden.
Herders:
Ghy Herderinnen, weet ghy niet
Waerom dat al dees vreught gheschiet?
Hebt ghyt alleen noch niet vernomen?
Die Nymph die op den Amstel woont,
Van Phebus met laurier gekroont,
Die waerde Nymph is hier gecomen;
Sy is ghecomen over zee,
En met haer zijn gecomen me
De Gracien en Sang-Goddinnen,
Cupido roeyde met sijn boogh,
Een koppel Swanen 't scheepken toogh,
End de zee-Nymphen stuerdent binnen;
Sy stuerdent aan den Zeeuschen kant,
Terstont verheuchde 't gantsche lant;
En daerom ist dat al dees daghen
Dus Zephyrus sijn bloemkens saeyt,
De Son soo schijnt, het velt verfraeytGa naar voetnoot1,
Hemel en aerd van vreugt gewagen.
|