Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

[p. 196]

Praten.

[Raad van J. v. Heemskerck (zie bl. 194), in zijn grootendeels naar Ovidius gevolgd leerdicht Minne-kunst.]

Doen laestmael¹ onse Stadt ontfingh dien grooten Helt,

Voor wien de Spanjaert vaeck gevloden is uit 't velt,

Verselschapt met de roem van d'Albionsche Vrouwen
Die Londen had gesien aen d'eerste Keur-Vorst trouwen:

En als men alles had bereyd, van straet tot straet,

Om sulcken waerden Paer t'ontfangen na haer staet;

De Meysjes op den Dam nieusgierigh haer vertoonden,
En 't scheen dat daaromtrent alleen de Vrijsters woonden:

Wie vond doen onder 't schoon van sulck een soeten hoop

Niet yet dat hem in 't hert door 't ooge-venster kroop?

Nu maeckt hem Maurits ree om op een nieuw te vechten,
En d'over-heerde grond aen 't vrije land te hechten:

Nae dien 't gemaeckt Bestant vast loopet op een endt,

So werd de Krijghs-man weer tot krijgh en slaen gewent.

Hoe sult ghy 't Spanjaert, noch op 't alder-duurst bekoopen,
Dat ghy ons goed gerooft, en landt hebt af-geloopen?

De wreecker is al ree, en hy van verr' u dreyght:

Het recht en billickheyd sich aen sijn syde neyght.

Ghy zijt al lang door 't recht van ons' goe' saeck verwonnen,
Laet 't swaert volvoeren maer 't geen 't recht al heeft begonnen.

'k Voorsie, Nassausche Mars, hoe ghyse jaegen sult;

En hoe een Laure-krans om uwe hayren krult.

Mijn dichten uwen lof dan oock uyt-brommen sullen,
En met u groote naem het groote rond vervullen.

Dan sal ick singen hoe 't onsachlijck Spaensch gewelt

Door onse Bataviers gestuyt is en gevelt:

En hoe die Duytslandts schrick hier voren plach te wesen,
Voor Maurits (oorloghs eer) sich heeft geleert te vreesen.

Soo dan de tijd komt aen, de lang-gewenschte tijdt,

Dat ghy met zeegh en eer sult keeren van de strijdt,

Dan sullen maecken vreught de vrij-gevochte landen,
En deur aen deur, om 't seerst, gepeckte tonnen branden.

1 In 1618.

[p. 197]

 

De soete jonge jeught die swiert dan langs de straet,

 

Nieusgierigh om te sien al watter omme gaet,

 

Ghy Minnaer voeght u strackx by die u best behagen,

 

En stoutlijck antwoort geeft op 't geen sy van u vragen.

 

Ja 't geen ghy niet en weet, als wel bekent, vertelt:

 

Wat Stadt uyt 's Vyands juck in vrijheyt is gestelt,

 

Wie daer 't gebieden had, hoe langh het swaer beleggen

 

In als wel heeft geduurt, en wat voort valt te seggen

 

Van stormen, van geschiet, van dooden, en de geen

 

Die ons' gevangens sijn. Doch dat ghy uwe reen

 

(Al sijnse schoon niet waer) een glimpje past te geven:

 

En 't gheen dat noyt en was verhaelt dat als na 't leven.

 

Dit alles dienen sal tot lieflijck onderhout

 

Van u gevonden Lief, so ghy u maer verstout.

 

De Meisjes houden veel van die wat weet te seggen,

 

By praet-sieck volck is eer met praten in te leggen:

 

Het praten wint haer gunst, het praten treckt haer hert,

 

Een swijger voor een bloet by haer gerekent wert.