Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijTot lof vande kuische en godvruchtighe martelaresse St. Agnes.[Ghesang door J. v. V[ondel] (zie bl. 23), ter inleiding van het Vrouwelick Cieraet van Sint' Agnes (geb. 291, † te Rome, 305; feestd. 21 Jan.) versmaedt [door Johannes Stalpaert van der Wielen, Past. te Delft], 1622.] Dat Room der Heiligen gebeent
Bewaert, meer luisters haer verleent
Als soo veel Koninglijcke graven,
En tomben van Gekroonde slaven -
Naest andre daerse moed op draegtGa naar voetnoot1,
De grafste van de kuische Maegd
Agnes, oitGa naar voetnoot2 was de vreugd en 't wenschen
Van yverende Christen menschen:
Vermids dees groote MartelaersGa naar voetnoot3
Verstrekte Christus Kercke een kaers
En heldre Fakkel door haer lyden
Geheughelyk tot allen tyden.
Jeugd, schoonheid, Adel, munten uit
En bloejen in een selve spruit;
| |
[pagina 160]
| |
En als dees worst'len met malkander
Verwint Godvruchtigheid al d'ander;
Want door haer achtse 'tsalichst meest,
En Heiligt Gode lijf en Geest:
Als gants verrukt de sinnen vielen
Op Iesvs Bruidegom der sielen,
Vergeefs, vergeefs haer d'ydelheid
Bekoren wil en stricken breid;
Vergeefs men tracht haer te verlocken:
Sy is te Hemels opgetrocken.
* *
De Priesters die het outer voên,
En plechtige offerhanden doen,
Van boosheid swellen ongeduldich,
En achten haer der straffe schuldich.
Men grijpt d'onnoosle Maegd, die stout
En vrolijck op 't gestapelt hout
Gods naem aenroept, als met vergrammen
De beuls 'tvier queken en doen vlammen,
Maer onverschrockken van gemoed.
Sy, in het midden vande gloed,
Geen hair versengt door Gods ontfarmen,
En van malkandren strekt haer armen.
De Rechter moe' vant lang vertrekGa naar voetnoot4
Des doods, verwijst haer teere nek.
Sy sterft eer danse smert kan voelen;
De siel vertrekt na hooger stoelen.
En langs een wit en suiver pad
Geswint sy reist na 's Heeren stad,
En siet de maen beneen haer voeten
Als d'Engelen vrolijck haer ontmoeten;
Die haer geleien onbesurgt
En weren hooch in 's Hemels burgt:
Daer sy bevrijt van ongelucken
Een dobbel Kroon haer pruick laet drucken.
Heldin van Adelijcken stam!
Die als een kuisch en suyver lam
Uw reynicheydt wout Gode schenkken,
Met vreugd wy jaer op jaer gedenkken
| |
[pagina 161]
| |
Aen uwen striid hier uytgestreen,
Aen uw verwinning ongemeen;
Gy port ons aen om op te stiigen
En sulken Palmtak te verkriigen.
Uw leerliike gedachtenis
De Kerke een liefliik Wierook is.
Uw sterk geloof doet ons ervaren
Dat het niet leid in 't tal der jaren.
Ter dood gy stapte met meer moeds
Als Bruit oit na haer bruilofts koets.
Het schreiter al, gy uitgesondert.
Den ouderdom uw jeugd verwondert.
Elk, bleek gedoodverwt, met beklag
De Roosen op uw wangen sag;
't Aenminnig uitsicht in het striien
Uw vyand trof met medeliien.
Heer Iesvs, geeftse kracht altiid
Die uw geheel ziin toegewijd!
Geeft dat sy op dit voorbeeld merken,
En wilt haer heilig opset sterken.
En gy, die leeft by God verhoogt,
Hoe veel gy met gebeen vermoogt
Verwerftse segen en genade
En komtse met uw gunst te stade;
Maer hemGa naar voetnoot5 by naem die met dit dicht
Zijn duitscheGa naar voetnoot6 wereld heeft gesticht,
Opdat hem voor dit zoete schriive
Een eeuwigh loon ten Hemel bliive:
Want ander loon (nae dat ick raem)
En wil hy niet, om dat ziin naem
Alhier, op hoop van meerder zegen
Zoo ganschelickken is verswegen. Amen.
|