Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijMaria cussende haer kindeken.[Door Justus Hardewijn of de Harduyn - zie bl. 21. Gedagt. 1620. Oorsp. sp.] T'sa t'sa mijn lief, mijn herte-braeckeGa naar voetnoot1,
Mijn toeverlaet, [ay] nu [ge]dooght
Dat mijnen mond eens u ghenaecke:
Want 'tis den wil van die u sooght.
Mondeken soet ick moet u kussen,
Om mijnen brandGa naar voetnoot2 alsoo te sussen.
De biekens cleyn op d'inckelGa naar voetnoot3 tipkens
Haelen hun aes, en heunigh soet,
Van u roo-glatte suycker lipkens,
In coeverheydtGa naar voetnoot4 en over-vloedt.
Mondeken soet ick moet u kussen,
Om mijnen brand alsoo te sussen.
Maer mondeken waer in gheghoten
Is al het geurigh muscleiaetGa naar voetnoot5,
Wat reden ist dat ghy ghesloten
Soo langhen tijdt voor my nu staet?
Mondeken soet ick moet u kussen,
Om mijnen brand alsoo te sussen.
Ach! dat ick kuss' die purpur rooskens
Van uwe wanghskens sonder vleck,
Welck ick u moeder t' alle pooskens
Met mijnen aedem over-deck.
Mondeken soet ick moet u kussen,
Om mijnen brand alsoo te sussen.
| |
[pagina 135]
| |
Ach! dat ick kuss' die crollend' hairkens,
Die flichelenGa naar voetnoot6 dweersch ende crom,
Ghelijck of doen cleyn waeter-baerkens
U hoofdeken heel om end' om.
Mondeken soet ick moet u kussen
Om mijnen brand alsoo te sussen.
Ha! hoe dijn ooghskens naer my schieten
Hun sprietelinxkensGa naar voetnoot7 vlammigh-heet.
Schiet, ooghskens, schiet, ick sal ghenieten
Meer vreughd daer voor dan yemand weet.
Mondeken soet ick moet u kussen
Om mijnen brand alsoo te sussen.
Maer wat! och siet, siet my beswijcken,
Siet my ter aerde sincken neer.
Helaes! mijn siel gaet van my wijcken,
Sonder dat zy wilt commen weer.
Mondeken soet ick moet u kussen
Om mijnen brand alsoo te sussen.
|