Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

De jaargetijden.

[Lied van Grusella in het uit Ovidius geputte treurspel Itys door S. Coster (zie hierb.), gedagt. 1615; gesp. binnen de Oude Kamer te Amsterdam: In liefd' bloeyende; zie bl. 41 zie ook bl. 77.]

[p. 105]

 

Lenten doet het lant ontluycken,

 

Dat de koude winter sluyt,

 

Lentens bloemen lieflijck ruycken:

 

Lenten deckt het lant met kruyt.

 

'Tghevoghelt dat singht overluyt,

 

'Tmaeckt zyn nesjen in een wey,

 

Oft aen telgen van het wout,

 

Daer 't hem vrolijcken onthout,

 

Om te broen zyn vruchtbaer cy,

 

 

 

Somer koockt des Lentes vruchten

 

Door der Sonnen heete handt,

 

Als wy om verkoeling vluchten

 

VVt het onbeschaduwt lant,

 

Na 't koele bosch, en versche strant,

 

Daer dan 't gewenschte wintjen weyt:

 

Ruyssend' door de drillende blaen,

 

Rollend' 't water af end' aen

 

Na de licht beweechlijckheyt.

 

 

 

Herrefst doet de schuyren open,

 

Als des Somers hetten endt,

 

En haelt thuys daer wy na hopen

 

't Koren, eer 't te velde schent,

 

De druyf wort in de pars ghement,

 

Ceres backt, en Bacchus brout,

 

Hy gheeft dranck, en sy de spijs,

 

Dies den Hemel lof en prijs,

 

Dien de menschen onderhout.

 

 

 

Winter wort het dan ten lesten,

 

Vinnig op het endt van 'tjaer,

 

Anders heeft die niet ten besten

 

Dan kou, hagel, winden swaer;

 

Als armoe pynelijck wort ontwaer

 

Die niet wel sit in de wol,

 

Noch voorsien van spijs en dranck,

 

Soo vol op, als wy, God danck;

 

Want hy gheeft de schueren vol.