Edipes en Antigone.
[Eerste regels van het Treur-spel, vertaald uit het Fr. van Robert Garnier door Willem de Baudous, een Engelschman, die door het zien van Costers Treurspel Itys (zie hierond.) Iust kreeg tot beoefening onzer taal en letteren, Rederijker werd, de spreuk Leert in tijdts aannam, en (na twee jaar studie) dit stuk uitgaf in 1618.]
E. Ick ouden man heel blindt, ick moet helaes gaen dolen,
Door Bergen Bos en Dal, door Putten en door Holen,
Mijn dochter Antigoon, ick bid u doch vertreckt,
En dat ghy laes u zelfs tot droefheyt seer verweckt;
Want ick nae Cithron gae, om t' leven daer te enden,
En nimmer sal ick weer naer dese stadt toe wenden,
Daerom soo bid ick u, laet my mijn eyghen quaet
Beweenen met veel druck, en ghy doch van my gaet.
Verslijt niet uwe jeucht, met droeffelijcke claghen,
Maer gaet weer nae het hoff: en leeft nae u behaghen
Met uwe Broeders beyd en Moer die ick beclaech.
A. Van u ick niet en schey, maer t' leven ick me waech,
Waer dat ghy henen gaet ick sal u staech by weesen,
Vreest ghy niet voor de doot ick ben in minder vreesen.
E. Ha had de kille doot! my van de aerd gheruckt
In mijne kintsche jeucht, so had het noyt gheluckt
Dat ick mijn Vader laes! ghebracht had tot der aerden.
Auteursrechtvrij