Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw
(1852)–J.A. Alberdingk Thijm–
AuteursrechtvrijTiiskens uitvaart.[Uit Samuel Costers Spel, bl. 41 genoemd.]
Het singhertjen:
't Is hier 's avonts al wat naer te gaen langhes straet,
En ick heb plomp noch scherpGa naar voetnoot1 by my, daer ick my op verlaet,
Offer allijckwelGa naar voetnoot2 een wangsnyer quam, alsser hier veel waren,
Want het graeuw loopt leech, om datter niet en is te varenGa naar voetnoot3:
En de krijgh is ghedaen, soo dat het gheboeft meest loopt leech,
| |
[pagina 47]
| |
Die ons hier wel dapper voort an bennen inde weech,
Want zy haer leeghe banden anders en weten gheen werck
Als van wat te kabassenGa naar voetnoot4, en soo ick merck
De pypenGa naar voetnoot5 te stellen, den eenen avondt an den aer;
Nou nemen [se] mijn Moers huyck, nou de mantel van mijn Vaer:
Men zoudt onmoghelijck houden, datter nacht op nacht
Soo veel ghebeurt, daerder sulcke stercke wacht
Altijd op straet is, als onse Ratelaers, die hebben 't wel dapper noest
Met een eyndt van een raechstockGa naar voetnoot6, en de dagGa naar voetnoot7 in schie verroest:
Se sellen 't je wel ofsien alle uyrs eens met een leelijck gheroep,
En dan voort een slaepjen te legghen, ergens in een donckere stoep;
Toch alle gaer doense soo niet, maer wel de meeste,
Maer die Tijsjen vander Schilde vinghen, dat ware gheesten:
Ick ben soo blijdt, datse die schelm hebben ghevanghen.
Nou sel ick niet school gaen: maer ick sel hem kijcken hanghen,
Dat sal hy hebben voor zijn rooven en voor zijn ruytenGa naar voetnoot8.
Daer is al een Lietjen of, (ick ken 't schier heel van buyten)
Dat daer éen ghedicht heeft, dieder self by was, doese'm vinghen,
Laet sien hoe begint het oock? jae: hoor toe, ick sel't jou singhen.
‘Ga naar voetnoot9 Het is goe peys en vreed in alle Duytsche Landen,
Sonder Tijsjen van der Schilde,
Die leyter te Delden gevangen,
Hy leyter gevangen soo swaerlijc op zijn lijf.
Die Vrouwe vander Schilde, zy lach op hoogher Tinnen,
Zy sach de Heeren de Borghers komen binnen,
Zy en sach daer Tijsjen haer liefste boeleGa naar voetnoot10 niet,
Zy en sach daer, etc.’
* *
Ian ende Dirck, twee jonghers, spelende met kooten.
Ian:
Dirck Neef, wilje mee, de Stee-klock die luydt,
| |
[pagina 48]
| |
Terstont sellense nou gaen hanghen de guyt.
Steeckt je kooten stracx wegh, en loopen wy heen.
Wel, hoe stae je soo? Wil je mee, seght jae of neen,
Hoe ist, vaer; benje quaet? waerom of je pruylt?
Jou, jou: hy moetGa naar voetnoot11 niet van zijn Moer: siet daer, hy huylt.
Jou, jou: hy moet niet: siet dat 's een malle geck.
Dirck.
Niet veel te jouwen, of ick smijtjeGa naar voetnoot12 voor je beck.
Ick moet wel: maer ick en wil niet: wat ist nou?
En of ick niet en most, wat roert het jou?
Wat hebje mijn kooten te nemen? je mochtse late legghen.
Ian.
Wel hey, schortje dat vaer, je sout het maer segghen.
Ick wilse niet houwen, 'k stackse tot flus toe in mijn sack.
Hou daer benne je kooten, kom gaen wy nou strack,
Hoe naeGa naar voetnoot13, miendeje dat ickseje al deghelijcken ontnam?
Dirck.
Ja 'k seecker: Maer waer sel hy hangen? Buyten, of op den Dam.
Ian.
Ick en weet het niet, terstont sellen wy 't wel sien.
Laete wy gaen loopen heen, en tyen op de bien,
Soo krijghe wy een goe plaets, op een luyfen of op het schavot.
Dirck.
Daer koom je niet op: de deur van 't Stadthuys is in 't slot,
Laete wy liever gaen staen, after op onse juckGa naar voetnoot14.
Ian.
Neen: ick wil hier blyven, mislijckGa naar voetnoot15 wat gheluck
Datter noch komt: Hier benne wyder dichte by.
Siet daer by getGa naar voetnoot16. Hier: loope wy wat aen d'een zy.
Siet daer de Schout mit zijn RackersGa naar voetnoot17, daer isser al veul.
Kijck hoe moy is Tijsjen vander Schilden: Kijck wat een fatsoentje van een Beul.
[Het vonnis wordt gelezen.]
* *
Beul.
Neemt hier een spieghel aen, dus gae'ker mee deur’ gasten,
Ick meen dat volck, die om de hoeck van een aer mans deur’ tasten,
En halen met een krommen ellenboogh, al wat los is na'er,
WtgheseytGa naar voetnoot18 Meulensteenen, die zijn haer te swaer,
Welverstaende, als se op haer plat’ legghen,
| |
[pagina 49]
| |
Dan machmense haer wel vertrouwen, men sou immer dat’ seggen;
En noch wordense ghestolen, deur haer arghe list;
Sulck volck doet het jou, sooder flus yemandt zijn buylGa naar voetnoot17 mist
|
|