|
| |
| |
Of myne Rijmen niet aerdich en waren naer de Cunst vande Poësy. Soude syn om dat ick mijn tijdt moet besteden in het vermeerderen van die Hooge Vorstelijcke Genealogie van Gelre, Cleve, Gulyck, Berge ende Mark die myn Vader Zaliger in syn Leven met seer groot Kosten ende sware Studien met haer Wapens en coleuren heeft te samen gevoeght ende in een forme van een Caert gestelt ofte een Boeck, Ende ick die nu sal doen uyt-geven.
In dit Boexken ick niet kenne,
n' Anders handt of jemants Penne,
Als myn cleyn Penne geacht,
die dees Rijmen 't samen bracht.
| |
| |
Daer om of't was slecht gheschreven,
Wildt myn Penne dat vergheven,
En neemt het doch daer voor aen,
't Is maer uyt d' natuyr ghedaen.
Want ick gaen noyt Rijmen schrijven,
Of d'natuyr die moet myn drijven,
Waer door ick het schrijven dan,
Niet seer wel voor by en can.
Ick moet myne sinnen keeren,
Om die Stammen te vermeeren,
Die myn vader met groot geldt,
Heeft seer schoon ten toon gestelt.
Soo dat ick myn tydt verheven,
Kan wel ander werrick geven,
Gelre, Cleef, Gulick daer by.
Marck en Berge al te same,
Die myn vader heel bequame,
Met haer wapens en coleur,
Stelden aen een ieder veur.
Die moet ick nu uyt doen geven,
Dat langh achter is gebleven,
Myn belet oock wel ses Jaer,
Met veel moyt en quellingh swaer.
'kWeet seer veel geleerde menschen,
Sullen daer met lust om wenschen,
dat het haestich cond gheschien,
Men die Stammen uyt soud sien.
'k Meen de geene die begeeren,
Allen Studjen hoogh te eeren,
Want dees Studjen cost voorwaer,
Seer veel gelt en moeyten swaer.
Soo dat niemant met syn Sinnen.
Dese Studie can beginnen,
Soo hy geen Borsch en heeft,
Die hem veel Ryxdaelders geeft.
| |
| |
Groote Vorsten souden mede,
Haer te stooren hebben rede,
datmen haeren Lof meed niet,
Want voorwaer haer hoogh geslachten,
Is het geene sy meest achten,
En mijn Vader heeft die schoon,
Jeder een gestelt ten toon.
En haer daden weerdt gepresen,
Canmen hier oock mede lesen,
Dus ick die gehouden ben.
Uyt te voeren met myn Pen.
Op dat ick weer magh genieten,
't Geldt myn Vader ginck verschieten,
Ick myn Vaders geldt en tydt
Allen beyd niet blyve quydt.
want daer veele wesen souwen,
Die haer quaelyck souden houwen,
Die voor geldt en studjen swaer,
Werde niet betaelt voorwaer.
doch dit weeten alle grooten,
Waer uyt dat sy syn gesprooten,
Maer niemant geen eer geschiet
Voor het meed een ander siet.
Even wel die groote Heeren,
Mennighmael noch disputeren,
Van haer wapens en geslacht,
En die staen by een gebracht,
Met die grootste van ons eeuwe,
Dus haer niemant kan bespreeuwe,
Want gelyck die syn getrout,
Staen die daer al Jonck en Oudt.
Die de doot had langh verdreven,
Staen daer of die weer in 't leven,
waeren altemael gesteldt,
Gelijck in een open veldt.
| |
| |
't Voeght niet 'k sal myn Vader prijsen,
Maer ick wil hier meed bewysen,
Wat een Geldt mijn Vader schoot,
Tot den lof van Vorsten groot.
waer meed dat ick wil betoonen,
Als 't de Vorsten niet soudt loonen,
Of men wel meer vinden sou,
die haer Lof beschryven wou,
Heeft men grooten lof gegeven,
Die maer had een boeck geschreven,
Van de Dieren haer natuer,
Op des Konincks kosten deur,
Kreegh daer voor wel duysent croonen,
Vraegh ick hoe men dan moet loonen,
Die de grooten haer geslacht,
Op syn eyge kosten bracht?
Met haer wapens hoogh verheven,
En haer daden meed beschreven,
Of die dat wel heeft gedaen,
Meed niet moet profijt ontfaen.
En groot eere daer beneven,
Om hy tijt en geldt ginck geven,
Tot des Vorsten lof neemt acht,
Daer meed schaed syn kinders bracht.
Of veel heeren inde hoven,
Vorsten wel seer hoogh gaen loven,
Dat alleen maer met haer mont,
die lof vlieght weet wegh ter stont.
Maer die Vorsten lof beschrijven,
Die lof siet men altoos blijven,
Als de Vorst al langh is doodt,
Siet men dan syn deughden groot.
want de Vorsten weerdt verheven,
Anders als om 't eten leven,
Maer om haere daden kloeck,
Af te schrijven mennich boeck.
| |
| |
Moet die dan geen Lof genieten,
Die het niet en ginc verdrieten,
Dat hy Studjen, Tijdt, Geldt, meedt,
Heeft in Vorsten Lof besteedt?
Syn de Vorsten niet gehouwen,
Aen de Heer die seer ghetrouwe,
Groot Vorsten haer gheslacht,
In d'heel werelts ooge bracht.
Nu moet ick tot Vorsten eere,
Die geslachten doen vermeere,
Van dien tijdt de doodt seer gram,
Mijnen Vader 't leven nam.
Maecken dat een jeder vrye,
Die kan crijgen naer syn lust,
Niet eer moet ick syn gerust,
Voor ick hebbe uyt doen geven,
Die gheslachten hoogh verheven,
Dat ick hebben magh profijt,
Van mijn Vaders Geldt en tijdt.
Dus magh ick mijn Geest niet quellen,
Met veel Rijmen schoon te stellen.
Maer als 't mijn den Geest gebiedt,
Kan ick het na laeten niet.
Hier om wilt het myn vergeven,
Soo myn Rijmen niet geschreven,
Syn nae de Poeetsche Cunst,
't Is maer door d'Nateur haer gunst,
'k Heb dees Rijmen hier doen hooren,
Om dat my quam heel te vooren,
Of wel jemandt moch vermoen,
Ick niet anders had te doen,
Als de Rymen te gaen maken,
Daer om moest ick mijne saecken,
'k Rijmen maeckten by gheval.
| |
| |
Die de Stammen hoogh verstonden,
Cunnen dat wel licht door gronden,
Dat die Studjen een cloeck Man,
Werricks genoech geven kan.
Maer het schijnt dat Godt myn 't leven,
Inde werelt heeft ghegeven,
Dat ick moet met Studjen swaer,
Brengen deur myn tijdt voor waer.
In Nieu-megen den 6. Sept. 1654.
| |
[AL heb ick veel meerder Rede]
AL heb ick veel meerder Rede,
Om veel Menschen af te schrijven,
Wat sy quaet gingen bedrijven,
Tegen my met valsche klachten,
Wil ick even wel noch wachten,
Of het quam dat Man of Vrouw,
Hun lien noch bekeeren wouw.
End' by sonder twee Doctooren,
Die soo wijs bevonden syn,
Of sy hadden Esels-Ooren,
End' Geleerdtheyt als een swijn,
In Nymegen den 8. Augusti. 1654.
| |
[MYn Pen geschreven heeft groot Lof van Vrou en Heeren]
MYn Pen geschreven heeft groot Lof van Vrou en Heeren,
die ick in tweede deel wil stellen tot hun Eeren,
Wanneer dat ick eerst sal hun meeninge verstaen,
Hoe haer die Heeren al tegen my dragen gaen,
Mijne Pen moet hoogh begeeren,
Wel te schrijven voor haer Eeren,
Na jemant myn Penne doet,
Haer myn Pen meed dragen moet.
Gelyck een Edel Man gebruyckt syn zijdts geweere,
Soo moet myn Penne meed haer Eere diffendere.
| |
| |
de geene die haer leedt of schade doet ontfaen,
daer nae moet haer myn pen oock mede dragen gaen.
Anders was 't de Pen geen eere,
dat sy haer niet soudt verweere,
Met de krachten die sy kan,
Als wel doet een Edelman.
Mijne Pen wil niemant stooren,
Cleyn noch groot, noch hoogh ghebooren,
Want sy heeft veel liever stof,
Hoogh te schrijven jemants Lof.
dus die my eenichsins wat oorsaeck hebt gegeven,
dat uwen Lof moght syn hier in dit Boeck beschreven,
denckt niet dat myn Pen u heeft vergeeten heel,
Verwacht vry uwen Lof noch in het Tweede deel.
Binnen Nymegen den 16. Sept. 1654.
|
|
Auteursrechtvrij