| |
De Cloecken Poëten haeren Lof.
| |
| |
In Cleve. den 14. April. 1652.
| |
[SIet de Namen der Poëten]
SIet de Namen der Poëten,
Dien ick in dees stondt can weten,
Men bevint in Nederlandt,
Syn vermaert door cloeck verstandt.
Cats den Prince der Poëten,
Hooft en Heynsi cunnen weten,
Want het werck van hun gemaeckt,
Can daer wel getuygh af geven,
Huygens, Vondel daer beveven.
Wusthuysch, Borbeeck, Boy, en meer,
Comen toe seer groote Eer.
| |
| |
Mynen Vader in syn leven,
Hoord ick groot ghetuyge gheven,
Van Heer Boy syn cloecheyt siet,
dus 'k syn naem cond laten niet.
In die Cunst can men Iuffrouwen,
Iuffer Roemers, Tesselscha,
Coomans, met de Wiegbela,
Juffer Scheurmans soud ick noeme
dat ick dorst, der Vrouwen Bloeme,
Soo sy mach in het gheslacht,
Van de Iuffers syn gheacht.
dese naemens Lof te schrijven,
Sal ick hier wel laten blyven,
Want myn cleyne pen gewis,
daer niet toe bequaem en is.
'k doen hier maer hun naemen hooren,
Om die quamen my te vooren,
Maer die cloecke Geesten al,
Ick haer Lof niet stellen sal.
Want ick niet en wil haer penne,
In het schrijven voor te sien,
Mijne Pen niet soud bedrijven,
Van die Geesten jets te schryven,
dien de heele werelt stof,
Geeft te schrijven haren Lof.
dus doen ick maer men can lesen,
Hoe die naemen conden wesen,
Soo ick sat en overdocht,
Wie men doch al vinden moght,
wat voor menschen van verstande,
Bloncken als de Sonne claer.
| |
| |
daer worden wel meer ghevonden.
Maer die quamen op dien stonden,
doen niet eens in myn gedacht,
daer om ick die hier niet bracht.
In Nymegen, den 12. Sept. 1654.
| |
Op de geene die in de Werelt Ledich gaen, ofte niet wat sonderlings en doen daer sy door gedacht worden.
GHy dit ter werelt niet en leeft als om te Eten,
Verstoort u niet dat gy doodt synde wort vergeten,
Want daer ghy maer alleen om in de werelt waerd,
Dat leydt als ghy syt doodt oock mede inde Aerd.
In Nymegen, den 13. Septemb. 1654.
|
|