Noch aen syn Keur-Vorst Doorlucht, Genadighste Heere.
O Keur-Vorst'lijck Doorlucht wilt in Genaed ontfange,
Dit Boexken dat ick hier tot uwer Eeren lange,
Al is het niet naer Cunst als het behoort gedaen,
Bid ick Keurvorst Doorlucht siet het beginne aen:
't Beginne dat is hier, van den Keur-Prins verheven,
Daer door de Poësy is eerst aen my ghegeven,
Wat Godt den Heer daer meed in my wel heeft gemeent,
Waer om aen my is doen de Poësy verleent,
Kan ick bedencken niet want ick noyt had gheschreven,
Van eenich Menschen Lof, die op de aerde leven,
End ick gedwongen wert te schrijven d' Keur-Prins Lof.
Ick bid Keurvorst Doorlucht neemt 't my niet qualick of
Dat ick mijn eerste werck aen u soo derve toone,
Maer 't is om dat het was van uwen hoogen Zoone,
Dien 'k weet gy Keurvorst hebt wel grootelijck bemint,
Daer om is dat men my al hier dus stout bevint,
Ick meen 't noyt is gheschiet jemant syn eerste vruchte,
Wel heeft gepresenteert aen soo Keurvorst Doorluchte,
Want gheen Man of hy heeft wel lange gestudeert,
Eer hy soo een Keurvorst syn Rijmen presenteert.
| |
Iae daer wort by my noch maer eene spraeck gevonde,
De ander spraecken ick doch nimmer leeren konde,
Want mijnen Sin die lagh al-te-mael op 't Latijn,
De ander spraken al waren my maer een pijn.
Ick weet niet waer om Godt myn Geest so seer ginck dryven,
Dat ick des Keur-Prins Lof tegen myn wil moest schrijven,
Of Godt den Heer my heeft daer door bereyt veel Druck,
Of dat het wesen sal noch tot mijn groot geluck,
Can ick bedencken niet noch geenichsins versinnen
Waer heeft men oyt gesien dat jemant ginck beginnen,
Syn alder eerste Rym van soo'n Keur-Prins en Heer
Wiens g'lyck de werelt heel had maer ses Vorsten meer,
Men vindt wel Geesten cloeck die door seer vele Jaeren,
En groote Studjen swaer gingen schriften vergaren,
Uyt vele boecken die sy hadden langh door socht.
Eer jemant soo'n Keurvorst syn Lof in't lichte brocht.
'k Beken 't is veel te stout 't geen ick heb gaen bedrijven,
Ick die een Juffer ben soo ras te gaen beschrijven,
Als my dat maer aen comt of in mijn hersens sweeft,
Ick bid Keurvorst Doorlucht my die stoutheyt vergeeft.
Maer gy Keurvorst Doorlucht bemint seer groot de Cunste,
Waer door dat ick verwacht noch veel genaed en gunste:
Als ick Keurvorst u Lof soud schrijven ick beken,
Soo hoogh als die moet syn is veel te cleyn myn pen.
'k Bid noch Keurvorst Doorlucht wilt in genaed ontfangen,
Dees Rijmen altemael, die mijne pen gaet langen,
't Begin is de Geboort 's Keur-Prins waer door 'k creegh stof,
Van d'Ed'le Poësy end Eyndicht met u Lof.
Naer's Keurvorsts wenschen.
In Nymegen den 5. Septemb. 1654.
Vryheyt, Blyheyt.
| |
[ICk wensch u Keurvorstin Godt weer verleent een Zoone]
ICk wensch u Keurvorstin Godt weer verleent een Zoone,
Als d'eerste Keur-Prins was seer lievelijck en schoone.
Gelyck als Godt den Heer u die benomen heeft,
Dat doch dien grooten Godt u soo een ander geeft.
Waer door u Landen al te samen met een vreughde,
Sullen met groot geschal Godt dancken voor die Deughde.
Hier om veel Landen dan langh blyven uyt den noodt,
Als door u Keurvorstin Godt geeft een Erf-Heer groot.
In Nymegen, den 8. Septemb. 1654:
|
|
Auteursrechtvrij