Aff-beeldinge vande Nijdige Menschen.
ICk weet wel dat de Nijdt veel quaets hier sal versinnen,
En seggen wat mach doch dees Iuffer nu beginnen,
Meent sy door hare Pen, te halen Loff en prijs,
Soo speelt sy met het Hooft off is niet hallef wijs,
Want Nijdt, die seydt van oudts, dat groote dullicheden
By de Poëten rust off onsinnige reden.
Iae noemt die noch daer by op haer manier een Sot,
Siet hoe de Nijdt uyt Nijdt, met de Poëten spot:
Maer t'is om dat de Nijdt met haer magere coonen,
Uyt haren boosen aerdt can gans geen deughden toonen.
Want siet den balcke is haer niet alleen in 't oogh,
Maer t' heele lichaem door, daerom sy gans niet doogh,
Groote valsch spreeckers soo, noemt sy al die Poëten,
Om dat sy met haer Pen seer aerdichlicken weten,
Een jeder syne Deught cierlijck te schrijven off,
Den quaden tot een straff, den goeden tot een loff.
Siet dat can doch de Nijdt, door Nijdt niet wel verdragen,
Dat een Poët wat schrijft naer jeders wel behagen,
Om dat haer Nijdich hert, van niemant goet en spreeckt,
End' door de Nijdicheyt haer allen deught ontbreeckt.
Hier om is Nijdt bevreest, dat een Poët sal schrijven,
Haer leven valsch en quaet en wat Nijdt gaet bedrijven,
Op dat een jeder doch het sy Man ofte Vrouw,
Voor de magere Nijdt, haer stadich wachten souw.
Maer dit wel overleght al de Deugd'lijcke Menschen,
Die moeten door de Deught om de Poëten wenschen,
Om dat sy hare Deught brengen seer fraey in't licht,
Waer door dan jeder mensch is door haer Deugt gesticht.
| |
En noch moet men voor waer hoogh de Poëten eeren
Om dat haer gaven syn alleen van Godt den Heeren,
Want inde werelt vint men geen soo wijsen Man,
Die door syn wijsheyt cloeck Poëten maecken kan.
Iae de geleerden al doen in haer boecken hooren,
Als dat een goedt Poeet moet syn Poët ghebooren:
Soo dat dees cunst alleen dit spreeck woordt doet te niet,
Dat niemandt met de cunst en is gebooren Siet.
Mijt. Strijt. Lijt. Nijt.
Dit gemaeckt binnen Cleve den 8. april 1654.
|
|
Auteursrechtvrij