Gedichten. Deel 1. Teksten

[947B] Stenose^(aant.)

Er komen lege stukken in mij staan
binnen 's levens decorverwisseling.
Zoals de lampen worden uitgedaan
in een lokaal, na een vergadering.

Buiten hoor ik nog wel de ander aan,
maar ben gelijk m'n eigen sterveling;
met in de rug het vreemde ruimteding,
dat nu zijn ogen naar me op kan slaan.

Vooral bij het betreden of verlaten
der kamers, op de trap, in het portaal
trekt een gevoel van anonimiteit

door mijn vermogens en ik sta een tijd
in tussendeuren voor geheime gaten.
Momentenlang is er geen overhaal.