Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 511]

[1007] Isotopen^(aant.)

Kettingreacties hebben u gespleten.
Uw plaatsen trekken weg uit mijn gemoed.
Wat overblijft, een onbestemde moet,
heeft daar van de geboorte af gezeten.

Vacantieganger, vreemdeling op heden,
zwerf ik door Afrika en maak het goed
schrijf ik naar huis, waar niemand iets vermoedt.
In de practijk is iemand gauw vergeten.

't Voornaamste is mijzelf hier kwijt te raken;
in de woestijn me eindelijk uitbraken;
een ander worden, van zijn vlees en bloed,
pas, portefeuille, pak, horloge, hoed,
stropdas, bretels, lakschoenen, ondergoed,
en zand er over; tot ik voor zijn zaken
een witte stad bereik en zonder wraken
u in de hal van het hotel begroet.