Gedichten. Deel 1. Teksten

[975A] Tuinbeeld^(aant.)

Zoëven, zegt hij, starend in 't verschiet,
heeft zich iets eigenaardigs afgespeeld.
Het tuinbeeld nl. dat u plaatsen liet,
omdat het voor uw dwaalbegrippen scheelt -
in 'n onbewaakt moment zag ik het niet.
Hetzelfde ogenblik werd aangebeld.
Ik ben terstond naar de voordeur gesneld,
hoewel een stem van binnen het ontried,
alsof u riep, heb ik me nog verbeeld.

Bij 't opendoen was er geen mens te zien.
De zon scheen onnatuurlijk op 't gazon.
Nooit stond een dode mij zo voor de geest.

Later keek ik door 't raam in de salon:
het oude uitzicht op de vrouw van steen
had zich hersteld; - natuurlijk niks geweest.