Gedichten. Deel 1. Teksten

[937] Tuinarchitect^(aant.)

Hij kent zijn bomen al na zestig jaar
als hij ze plant of legt een appelpit.
Dan wonen andre mensen waar hij zit
te meten met een indirect gebaar.

Hij maakt nu vast hun wandelingen klaar;
een in de tijd vooruitgeschoven lid
van 't leven, strevend naar een ver doelwit,
alleen voor deze ogen openbaar.

De ruimte in zijn hand voldoet aan God
die, toevend aan de border van vandaag,
zichzelf onledig houdt, in de natuur
de schepping door te zetten op den duur
met nieuwe creaturen, laag op laag;
loodrecht gebonden aan het eigen lot.