Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 446]

[902] Conjugatie^(aant.)

Je was niet langer doodgegaan vannacht,
heb ik gedroomd, maar verder blijven leven.
Wat niet kon zijn werd mij opeens gegeven
in een versnelde, zalige toedracht.

Als had ik op dat ogenblik gewacht
laat het mij u ten uiterste bestreven
om al dit plotselinge te beleven
in langzame verheffing tot zijn macht.

Nu heb ik weer voor dagen lang genoeg.
Het kan weer eenzaam worden en gewoon
en zonder wissel op de eeuwigheid.

De eenmaal toegevoegde ondertoon
doet mee aan het bestaan en ik vervoeg
de woorden in een onbepaalde tijd.